KK ဆီေရာက္လာသူမ်ား
Saturday, March 24, 2012
11:22 PM | 
Posted by
Unknown
အရွင္ဆႏၵာဓိက (ေရႊပါရမီေတာရ)ရဲ႕ “အရွင္ဆႏၵာဓိက အသစ္” အမွာစာ
“အရွင္ဆႏၵာဓိက အသစ္” ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကို ကြန္ပ်ဴတာစာလံုးေလးစီ၊ အေနေတာ္ ကတ္ျပားေလးထုတ္၊ ပလတ္စတစ္ေလး ေလာင္းၿပီး စာေရးစားပြဲေ႕ရွက ေက်ာင္းတိုက္မႀကီးရဲ႕ နံရံကပ္ပစၥည္းတင္ စင္ေလးေပၚမွာ ျမင္သာထင္သာ ေထာင္ထားရရင္ ေကာင္းမလားလို႔ ခုတစ္ေလာ မၾကာခဏ ေတြးေန မိပါတယ္။ လုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးထဲက အလုပ္သင့္ဆံုး အလုပ္ကိုပဲ အဓိက ဦးစားေပးလုပ္ ျဖစ္သြားဖို႔နဲ႔ လုပ္သင့္တဲ့ အလုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးထဲက အလုပ္ခ်င္ဆံုး အလုပ္ကိုပဲ ေဇာက္ခ်လုပ္ျဖစ္ေနဖို႔ အတြက္ပါ။
တိက်ျပတ္သားတဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ အဓိကအလုပ္ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ လုပ္ျဖစ္ေနခ်င္လို႔ “အရွင္ဆႏၵာဓိက အသစ္ ဘယ္ေတာ့မ်ား ျဖစ္လာမလဲ” လို႔ ေတြးေတြးေနမိတာ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္းပါပဲ။
“အရွင္ဆႏၵာဓိက အသစ္” ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကို ၂၀၀၂ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ (၂) ရက္ေန႔က စေျပာျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ၂-၂-၂၀၀၂ ဆုိေတာ့ (၂)ေလးလံုးေန႔ကေပါ့။ အဲ့ဒီေန႔က နီေပါႏိုင္ငံ၊ ခတၱမႏၵဴေလဆိပ္ကေန လုမၺိနီေလဆိပ္ကို ဦးတည္ပ်ံသန္း လာတဲ့ စာေရးသူတို႔ရဲ႕ တြင္ေအာ္တာ အမ်ိဳးအစား ေလယာဥ္ငယ္ေလးကို ျပင္းအားမ်ားတဲ့ မိုးႀကိဳး ထိမွန္ခဲ့ပါတယ္။ ေလယာဥ္ကို မိုးႀကိဳးပစ္ၿပီလို႔ သိလိုက္တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ေလယာဥ္ေပၚက ေရႊပါရမီအဖြ႔ဲသားေတြ လက္အုပ္ကိုယ္စီခ်ီၿပီး ဘုရားစာ ရြတ္လိုက္၊ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ ပြားလိုက္နဲ႔ အားလံုး သတိအေနအထားျဖစ္ သြားပါတယ္။ ေလယာဥ္ ဘယ္အခ်ိန္ မီးေလာင္ၿပီး ပ်က္က်မလဲ ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ အားလံုးပဲ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္စြာ...။ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာေတာင္ တစ္ေယာက္မၾကည့္မိၾက။ ကိုယ့္တရား အာရံုေလးနဲ႔ ကိုယ္၊ ကိုယ့္ကုသိုလ္အာရံုေလးနဲ႔ ကိုယ္ေသဖို႔ အသင့္အေနအထား ျပင္ဆင္ခဲ့ၾက ပါတယ္။
နဂိုကတည္းက တလႈပ္လႈပ္ တခါခါ ျဖစ္ေနတဲ့ ခရီးသည္ (၁၈) ေယာက္ပဲ ဆံ့တဲ့ တြင္ေအာ္တာ ေလယာဥ္ အေသးစားေလးဟာ ဆိုးရြားလွတဲ့ ေလထု၊ တိမ္ထုၾကားမွာ တယိမ္းယိမ္း တထိုးထိုးနဲ႔ ေလာကဓံကို အန္တုေနရ ရွာပါတယ္။ ေ႕ရွဆက္သြားရမယ့္ ေလယာဥ္လမ္းေၾကာင္းကို လံုးဝမျမင္ ေတြ႔ရေတာ့တဲ့ အတြက္ ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္လွည့္ခဲ့ရတဲ့့ ဗုဒၶအဲလိုင္းက ေလယာဥ္ငယ္ေလးဟာ ဟိမဝႏၲာေတာင္နံရံ နဲ႔လည္း အခ်ိန္မေရြး တိုက္မိ ပ်က္က်ႏိုင္ပါေသးတယ္။ (မေန႔ တစ္ေန႔ကမွ အဲ့ဒီလို တစ္စီးျဖစ္ခဲ့ ဖူးေသးတယ္ေလ)
ကံေကာင္းေထာက္မစြာ .. ခတၱမႏၵဴေလဆိပ္ကို ေလယာဥ္ ျပန္လည္ဆင္းသက္ ႏိုင္ခ်ိန္မွာေတာ့ ... ေလယာဥ္ေပၚက ဆင္းဆင္းခ်င္း... “ဦးဇင္းေတာ့ အရွင္ဆႏၵဓိက အသစ္ျဖစ္ သြားၿပီ” လို႔ေျပာလိုက္မိပါ ေတာ့တယ္။ ေရႊပါရမီ ေက်ာင္းဒကာ၊ ေက်ာင္းအမကလည္း အားက်မခံ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။
“တပည့္ေတာ္လည္း ရွိန္ဝင္းအသစ္ ျဖစ္သြားၿပီ”
“တပည့္ေတာ္လည္း ခင္ခ်ိဳဦး အသစ္ျဖစ္သြားၿပီ”
ခမည္းေတာ္ႀကီး ကေတာ့ ႏႈတ္က ဘာမွထုတ္မေျပာဘဲ ၿပံဳးၿပံဳး ႀကီးလုပ္ေနလို႔ အဲ့ဒီအၿပံဳးရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကို အေျပးအလႊား ဖြင့္ဆုိၾကည့္ လိုက္ေတာ့ “တပည့္ေတာ္လည္း စိန္ဝင္း အသစ္ပါ” .. တဲ့။
ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ထြက္တဲ့ ဟိႏၵဴသတင္းစား တစ္ေစာင္မွာ “ျမန္မာသံ အမတ္ႀကီး စီးနင္းလိုက္ပါလာတဲ့ ေလယာဥ္ လြန္စြာ အင္အားျပင္းထန္ေသာ မိုးႀကိဳးပစ္ခံရ” ဆိုတဲ့ သတင္းပါလာပါတယ္။ စာေရး သူတို႔ရဲ႕ သီးသန္႔ ဗုဒၶဂယာ ဘုရားဖူး ခရီးစဥ္ကို ဦးေဆာင္သူက နီေပါဆိုင္ရာ ျမန္မာသံအမတ္ႀကီး ဦးေနဝင္းနဲ႔ ဇနီး ေဒါက္တာ ႏြယ္ႏြယ္လိႈင္ပါ။
ေသရြာျပန္လို႔ ဆိုႏိုင္တဲ့ “အရွင္ဆႏၵာဓိက အသစ္” ဆိုတဲ့ ခံစားမႈက တစ္ႏွစ္ကို ႏွစ္အုပ္ႏႈန္းပဲ စာေရးမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ စာေရးသူကို ေဟာတရားေတြ ျမန္ျမန္ ကုန္ေအာင္ ေရးဖို႔ တြန္းအား ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။
“အရွင္ဆႏၵာဓိက အသစ္” ဆိုတဲ့ ေမာင္းႏွင္အားေၾကာင့္ အသက္(၄၀) မွာ အုပ္ေရ (၄၀) ျပည့္ေအာင္ စာေရးႏိုင္ခဲ့ ပါတယ္။ အသက္(၃၀)က စေရးခဲ့တာမို႔ စာေရး သက္(၁၀)ႏွစ္ျပည့္ အမွတ္တရပါ။ တစ္ႏွစ္ ႏွစ္အုပ္ ႏႈန္းမွန္းထားရာက တစ္ႏွစ္ေလးအုပ္ႏႈန္း ျဖစ္သြားတယ္ဆုိေတာ့ လုပ္ငန္း စြမ္းေဆာင္ရည္ ႏွစ္ဆတိုးသြားခဲ့တာေပါ့။
ေသျခင္းတရားဟာ တြန္းအားျပင္းထန္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းခ်စ္သူ ေလးပါလား ...။
ေက်းဇူးပါပဲ တြင္ေအာ္တာေလးရယ္ ....။
“အရွင္ဆႏၵာဓိက အသစ္” ဆိုတဲ့စကားလံုးေလးကို “ေနာင္တ ရစရာမလိုေအာင္ အလုပ္လုပ္ထားသူ” ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္နဲ႔ တစ္သားတည္း ျဖစ္ေန ေစခ်င္ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ အရွင္ဆႏၵာဓိက အေဟာင္းက အလုပ္နဲ႔ ပတ္သတ္ရင္ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ေနာင္တတရားနဲ႔ လည္း ပတ္သက္ေနရ တတ္လို႔ပါ။ စာေရးသူရဲ႕ မနက္ပိုင္း အခ်ိန္ကို စိတ္ေက်နပ္မႈရွိ မရွိ ေရခ်ိဳးခ်ိန္မွာ သိႏိုင္ပါတယ္။ ေန႔ဆြမ္းမစားမီ ၁၁ နာရီဝန္းက်င္ ေရခ်ိဳးခ်ိန္ဟာ စာေရးသူရဲ႕ မနက္ပိုင္းကာလ အခ်ိန္စီမံခန္႔ခြဲ မႈအေပၚ ေက်နပ္အားရမႈ ရွိမရွိ အဆံုးအျဖတ္ေပးတဲ့ အခ်ိန္ပါ။
မနက္ပိုင္းအခ်ိန္ကုိ “စာေရးခ်ိန္” လို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အတြက္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အတိုင္း စာ တကယ္ေရးျဖစ္ တယ္ဆုိရင္ စာေရးခ်ိန္ ျပည့္သြားလို႔ ေရခ်ိဳးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ အင္မတန္ စိတ္ေက်နပ္မႈ ျဖစ္ရပါတယ္။ “သူ႔ အခ်ိန္နဲ႔သူ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့ အလုပ္ကို တိတိက်က် လုပ္ျဖစ္သြားပီ” ဆိုတဲ့ အေတြးေၾကာင့္ ျဖစ္ရတဲ့ ပီတိက ဘာနဲ႔မွ မလဲႏိုင္ပါဘူး။ တစ္ပိုဒ္ပဲ ေရးျဖစ္ ေရးျဖစ္၊ တစ္မ်က္ႏွာပဲ ေရးျဖစ္ ေရးျဖစ္ ... စာေရးျဖစ္တယ္ ဆိုရင္ကိုပဲ “ဒီေန႔ မနက္ေတာ့ စာေရးျဖစ္သြားၿပီ” ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ ပီတိေတြ တသိမ့္သိမ့္ ျဖစ္ရပါတယ္။ စာေရးျဖစ္တဲ့ ေန႔ဆို ေရခ်ိဳးရတာ အရသာ ရွိမွရွိ ..။ ေရခ်ိဳးတဲ့အလုပ္ လုပ္ေနရတာကိုက အဓိပၸာယ္ ေလးနက္ေနသလိုလို...။ ေရခ်ိဳးေနရင္း ေမတၱာပို႔လုိ႔လည္း ေကာင္၊ ဂုဏ္ေတာ္ ပြားလို႔လည္း ေကာင္း၊ ဝိပႆနာရႈလို႔ လည္း ေကာင္း၊ အားလံုး အားလံုး ေကာင္းမွေကာင္း ...။ အံမယ္ ... ေၾကးတြန္းရတာ ေတာင္ အရသာရွိ ေနေသး ...။
ဟုိစာအုပ္ေလး ဆြဲဖတ္လိုက္၊ ဒီစာေစာင္ေလး ေကာက္လွန္လိုက္နဲ႔ စာပဲ ဖတ္ျဖစ္ၿပီး စာလံုးဝ မေရးျဖစ္တဲ့ ေန႔ဆုိ ေရခ်ိဳးရတာ လံုးဝအရသာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ အခ်ိန္က်လို႔သာ ေရခ်ိဳးခန္း ဝင္လုိက္ရတယ္..။ ေျခလွမ္းေတြက ေလးကန္လို႔ ...။ “ဒီေန႔စာလံုးဝ မေရးျဖစ္လိုက္ဘူး” ဆိုတဲ့ အေတြးက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မေက်မနပ္ ျဖစ္ေစပါတယ္။ တစ္မနက္လံုး ဖတ္ထားတဲ့ စာေတြက အခ်က္အလက္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းေကာင္း ... ေရခ်ိဳးခ်ိန္မွာ စိတ္ေက်နပ္မႈ လံုးဝ မေပးႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
မနက္ပိုင္း အခ်ိန္ပဲ ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ ကိုယ့္ဦးေႏွာက္က စာေရးလို႔ ေကာင္းတာဆိုေတာ့ ေန႔လယ္ပိုင္းမွာ ျပန္အစားထိုးဖို႔ ကလည္း မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ ဘူးေလ။ မနက္ပိုင္း စာမေရးျဖစ္ရင္ အဲ့ဒီေန႔ အတြက္ စာေရးခြင့္ ကုန္ဆံုးသြားပါၿပီး။ သူ႔အခ်ိန္နဲ႔သူ လုပ္သင့္ လုပ္ထိုက္တဲ့ အလုပ္ကို တိတိက်က် မလုပ္ ျဖစ္သမွ်ေတာ့ စိတ္ေက်နပ္မႈလည္း မရႏိုင္သလို အလုပ္လည္း မတြင္က်ယ္ ႏုိင္ပါဘူး။ အလုပ္ကို တန္ဖိုးထားသူတိုင္း သူ႔အခ်ိန္နဲ႔ သူ႔အလုပ္ အံဝင္ခြင္က် ျဖစ္ေအာင္ စီမံခန္႔ခြဲတတ္ဖို႔ သိပ္အေရးႀကီး ပါတယ္။
ျခြင္းခ်က္ တစ္ခ်ိဳ႕မွာအပ သူ႔အခ်ိန္နဲ႔သူ ကိုယ္သတ္မွတ္ထားတဲ့ အလုပ္ကို တိက်ျပတ္သား စြာစိတ္ႏိုင္ ကိုယ္ႏိုင္ လုပ္ျဖစ္ေနရင္ စိတ္ေက်နပ္မႈလည္းရ၊ အလုပ္လည္း ကိုယ္ေမွ်ာ္မွန္း ထားတာထက္ အမ်ားႀကီး ပိုၿပီးေျမာက္ပါတယ္။ “စိတ္ကို ႏိုင္နင္းသူ၊ အလုပ္ကို ႏိုင္နင္းသူ” ဆုိတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ (သဘာဝ တရားက လွ်ိဳ႕ဝွက္စြာေပးအပ္တဲ့ လူမသိ ရွင္မၾကား ဂုဏ္ပုဒ္) ေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ၾကည္ညိဳေလးစားစိတ္ ေလးနက္စြာ ျဖတ္ထြန္းေစႏိုင္ ပါတယ္။ စိတ္မႏိုင္၊ အလုပ္မႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ရမယ့္
ေနာင္တ တရားေတြ နဲ႔လည္း မပူေလာင္၊ မေနာက္က်ရေတာ့ ပါဘူး။
ဘယ္အလုပ္ပဲ လုပ္လုပ္၊ လုပ္ေနဆဲ ကာလမွာ အရသာရွိေနရံုနဲ႔ မၿပီးေသးပါဘး၊ လုပ္ၿပီး ကာလမွာလည္း အရသာ ရွိေနဖို႔ လိုပါတယ္။ သူ႔အခ်ိန္နဲ႔ သူ၊ သူ႔အလုပ္နဲ႔ သူ လိုက္ေလ်ာညီ ေထြျဖစ္ေနရင္ လုပ္ေနဆဲမွာ လည္းအရာသာရွိ၊ လုပ္ၿပီး ခ်ိန္မွာလည္း အရသာရွိတဲ့ အတြက္ ဘယ္အလုပ္ ေၾကာင့္မွ ေနာင္တ မရေတာ့ပါဘူး။ စာေရးသူ မၾကာခဏ ႏွလံုးသြင္း ဆင္ျခင္ျဖစ္တဲ့ ဂါထာႏွစ္ပုဒ္ ရွိပါတယ္။ ဆန္႔က်င္ဘက္ အဓိပၸာယ္ကို ျပဆိုထားတဲ့ အတြဲလိုက္ ဂါထာပါ။ စာေရးသူ အႀကိဳက္ဆံုးဂါထာေတြထဲက ထိပ္တန္း ႏွစ္ပုဒ္ပါပဲ။
တစ္ပုဒ္က ....
နတံ ကမၼံ ကတံ သာဓု၊ ယံ ကတြာ အႏုတပၸတိ။
ယႆ အႆုမုေခါ ေရာဒံ၊ ဝိပါကံ ပဋိေသဝတိ။
(ဓမၼပဒဂါထာ - ၆၇)
အဓိပၸာယ္ကေတာ့ ...
“အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္လုိက္လို႔ လုပ္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ သတိရတိုင္း သတိရတိုင္း ေနာင္တ တရားေတြနဲ႔ ပူေလာင္ပင္ပန္း ရတယ္ဆိုရင္ အဲ့ဒီ အလုပ္မ်ိဳးကို လံုးဝ မလုပ္တာဘဲ ေကာင္းပါတယ္။ အလုပ္တစ္ခုရဲ႕ အက်ိဳးတရားကို မ်က္ရည္ရႊဲ မ်က္ႏွာနဲ႔ ငိုငိုေၾကြးေၾကြး ေဆြးေဆြးလ်လ် ဆင္းရဲစြာ ခံစားရတယ္ ဆုိရင္ အဲ့ဒီအလုပ္မ်ိဳးဟာ လံုးဝ မလုပ္သင့္တဲ့ အလုပ္ပါပဲ” .. တဲ့။
ေနာက္တစ္ပုဒ္ကေတာ့ ...
တဥၥ ကမၼံ ကတံ သာဓု၊ ယံ ကတြာ နာႏုတပၸတိ။
ယႆ ပတီေတာ သုမေနာ၊ ဝိပါကံ ပဋိေသဝတိ။
(ဓမၼပဒဂါထာ - ၆၈)
အဓိပၸာယ္ကေတာ့ ....
“အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္လုိက္လို႔ လုပ္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ သတိရတိုင္း သတိရတိုင္း ေနာင္တ တရားေတြနဲ႔ ပူေလာင္ပင္ပန္း ရျခင္း လံုးဝ မရွိဘူးဆိုရင္ အဲ့ဒီ အလုပ္မ်ိဳးကို လုပ္တာဟာ သိပ္ေကာင္းပါတယ္။ အလုပ္ တစ္ခုရဲ႕ အက်ိဳးတရားကို ႏွစ္သက္ရႊင္လန္းစြာ၊ ဝမ္းေျမာက္ ၾကည္ႏူးစြာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ခံစားရတယ္ဆုိရင္ အဲ့ဒီအလုပ္မ်ိဳးဟာ မလုပ္မျဖစ္ လုပ္သင့္တဲ့ အလုပ္ပါပဲ” ... တဲ့။
သူ႔အခ်ိန္နဲ႔သူ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့ အလုပ္ကို တိတိက်က် လုပ္ျဖစ္တဲ့ ေန႔ဆိုရင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ “အရွင္ဆႏၵာဓိက အသစ္”လို႔ သတ္မွတ္ပါမယ္။ မလုပ္ျဖစ္တဲ့ ေန႔ဆိုရင္ေတာ့ အရွင္ဆႏၵာဓိက အေဟာင္းေပါ့။
မနက္ပိုင္း အခ်ိန္မွာ စာေရးျဖစ္တဲ့ ေန႔ဆိုရင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ “အရွင္ဆႏၵာဓိက အသစ္”လို႔ သတ္မွတ္ပါမယ္။ မေရးျဖစ္တဲ့ ေန႔ဆိုရင္ေတာ့ အရွင္ဆႏၵာဓိက အေဟာင္းေပါ့။
အရွင္ဆႏၵာဓိက အသစ္
ေန႔တိုင္း ျဖစ္ဖို႔
အားသစ္ရႊင္လန္း
ႀကိဳးစားစမ္းပါ
ဝမ္းသာပါရေစ အရွင္ဆႏၵာဓိကေရ... ။
“အရွင္ဆႏၵာဓိက အသစ္” ဆိုတဲ့ စကားလံုး ေလးကို ေသျခင္းတရား နဲ႔ဆက္စပ္ၿပီး ဒုတိယအႀကိမ္ ေျပာျဖစ္တာက ၂၀၀၉ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ(၄) ရက္ေန႔ ညကပါ။ အဲ့ဒီေန႔က ... ညေန ၅ နာရီခြဲမွာ မံုရြာ၊ ေဗာဓိတစ္ေထာင္၊ ကမၻာ့ အႀကီးဆံုး ရပ္ေတာ္မူ ဘုရားႀကီးရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေတာ္ အတြင္းပိုင္း အေဆာက္ အအံုထဲက စာေရးသူတို႔ စီးနင္းလိုက္ပါလာတဲ့ လုပ္ငန္းခြင္သံုး ဝန္ခ်ီစက္ မေတာ္တဆ ျပဳတ္က်ခဲ့ပါတယ္။ စီးေဖာ္စီးဖက္ (၈)ဦးလံုး ခါးနဲ႔ေျခေထာက္ အသီးသီး ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ရၾကတဲ့ ေနရာမွာ စာေရးသူလည္း ခါးနာ၊ ေျခက်ိဳး ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒူးၿပဲတာကေတာ့ အဆစ္ေပါ့။
မံုရြာ၊ ျပည္သူ႔ ေဆးရံုနဲ႔ ျမင့္ျမတ္ ေဆးခန္းမွာ အၾကမ္းဖ်င္း ေဆးကုသမႈ ခံယူၿပီးတာနဲ႔ မႏၲေလး၊ အရိုးအထူးကု ေဆးရံုႀကီးဆီကို စစ္ကိုင္း တိုင္းမွဴးစီစဥ္ေပးတဲ့ ယာဥ္တန္းရွည္ႀကီးနဲ႔ ညတြင္းခ်င္း တျဖည္းျဖည္း ေမာင္းလာလိုက္တာ ည(၁၂) နာရီေက်ာ္မွပဲ မႏၲေလးကို ေရာက္ပါေတာ့တယ္။ အားလံုးက်ိဳးပဲ့ ပ်က္စီးေနၾကလို႔ ျဖည္းျဖည္း လိမ့္လိမ့္ပဲ ေမာင္းရတာပါ။
မႏၲေလး ေရာက္ေရာက္ခ်င္း စိုးရိမ္တႀကီး မ်က္ႏွာေတြနဲ႔ အသင့္ေစာင့္ႀကိဳေနၾကတဲ့ ဒကာ ဒကာမေတြက “အံမယ္ေလး ... ကံေကာင္းလိုက္တာ အရွင္ဘုရားရယ္ ...၊ တကယ္ဆို ေသရမွာ”လို႔ ဆီးၿပီး အားေပးၾကပါတယ္။ “တကယ္ဆုိ ေသရမွာ”လို႔ ဝိုင္းၿပီး အားေပးလိုက္ၾကေတာ့ စာေရးသူလည္း ေတာ္ေတာ္ အားရွိသြားတာေပါ့။ ဟုတ္တယ္ေလ...၊ ဘုရားႀကီးရဲ႕ ကိုယ္ထည္ အတြင္းပိုင္း (၃၁)ထပ္မွာ (၂၇) ထပ္ကေန (၁၈) ထပ္ထိ တပ္ဆင္ထားတဲ့ ဝန္ခ်ီစက္နဲ႔ ျပန္အဆင္း၊ (၂၅) ထပ္ေလာက္ အေရာက္ကေန (၁၈)ထပ္ သမံသလင္းအထိ ၂စကၠန္႔၊ ၃စကၠန္႔ အခ်ိန္ေလာက္နဲ႔ တစ္ရွိန္ထိုး ျပဳတ္က်၊ သမံတလင္းေပၚမွာ ဘာရာဘာ အခံမွ် မရွိ၊ သမံတလင္းနဲ႔ လူေတြရဲ႕အၾကား ပ်ဥ္ခ်ပ္တစ္ခ်ပ္ပဲ ျခား၊ ဝန္ခ်ီစက္ ပတ္ပတ္လည္မွာလည္း ဘာအကာအရံမွ မရွိ၊ အထပ္တိုင္းမွာလည္း ေလးဖက္ေလးတန္ ကြန္ကရစ္ေဘာင္ေတြ၊ တစ္ထပ္ကို အျမင့္ (၁၂)ေပ၊ (၇)ထပ္စာ ျပဳတ္က်တာဆုိေတာ့ အျမင့္(၈၄)ေပ၊ ဒီေတာ့ “တကယ္ဆို ေသရမွာ” ဆိုတဲ့ သူတို႔ အားေပးစကားက ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အခုကေတာ့ ႀကိဳးရစ္ဘီးမွာ မူလီျပဳတ္ ထြက္သြားလို႔ ႀကိဳးမထိန္းႏိုင္ဘဲ ျပဳတ္က်ခဲ့ရံုမို႔ပါ)
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္... သူတို႔ အားေပးသလို ကိုယ့္ကိုကိုယ္ “ေသရြာျပန္” လို႔ပဲ သေဘာထားလိုက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ည(၁၂) နာရီခြဲ ေက်ာ္ေက်ာ္ ခြဲစိတ္ခန္းထဲ ဝင္ခါနီးေလးမွာ တစ္ခဲနက္ လာေရာက္ အားေပးၾကတဲ့ ေရႊမန္း ပရိတ္သတ္ကို “ဦးဇင္းေတာ့ အရွင္ဆႏၵာဓိက အသစ္” ျဖစ္သြားၿပီလို႔ ၿပံဳးၿပံဳးႀကီး ႏႈတ္ဆက္ရင္း ခြဲစိတ္ခန္းထဲ ဝင္ခဲ့လိုက္ပါေတာ့တယ္။
ည(၁၂)နာရီ ခြဲေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ခြဲစိတ္ခန္းထဲက ထြက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ တကယ္ကို အရွင္ဆႏၵာဓိက အသစ္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဘယ္ေျခေရာ၊ ညာေျခေရာ၊ ေျခေထာက္ ႏွစ္ဖက္လံုး ေက်ာ္ပတ္တီး အေဖြးသားနဲ႔၊ ညာဘက္လက္မွာ ေဆးသြင္းပိုက္ တန္းလန္းနဲ႔ ပုလင္းႀကီး ခ်ိတ္လို႔၊ လကမၻာေပၚတက္တဲ့ အာကာသ ယာဥ္မွဴးပံုစံ၊ ဒီဇိုင္းက လန္းမွလန္း ...။ နာက်င္မႈ၊ ေလးလံမႈေတြေၾကာင့္ လႈပ္လည္း မရ၊ ေစာင္းလည္းမရ၊ အိုင္စီယူ (အထူးၾကပ္မတ္ ကုသခန္း) ထဲက လူနာကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္ကေလး...။
ဒါမွ အရွင္ဆႏၵာဓိက အသစ္...။
ေျခေထာက္က်ိဳးၿပီး ေနာက္ပိုင္း ကိုယ္နဲ႔ေသျခင္းတရားနဲ႔ အရမ္းနီးကပ္ေနသလို ပိုခံစားရတဲ့အတြက္ မေသခင္ အခ်ိန္ပိုင္းေလးမွာ အမ်ားအက်ိဳးကို သယ္ပိုးႏိုင္သေလာက္ သယ္ပိုးသြားခ်င္တာရယ္၊ နည္းလမ္း ေပါင္းစံုနဲ႔ အားေပးေစာင့္ေရွာက္ ခဲ့ၾကတဲ့ စာဖတ္ပရိတ္သတ္နဲ႔ တိုင္းသူျပည္သား ေတြရဲ႕ ေမတၱာ တရားကို အေကာင္းဆံုး တံု႔ျပန္ခ်င္တာရယ္ေၾကာင့္ ေျခေထာက္ ဒဏ္ရာနဲ႔ နာက်င္ကိုက္ခဲ ဆင္းရဲ ပင္ပန္းေနၾကတဲ့ ၾကားထဲကပဲ စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ ေရးျဖစ္သြားပါတယ္။ ေျခေထာက္ ႏွစ္ဖက္လံုး မေလွ်ာက္ႏိုင္ေသးတဲ့ အခ်ိန္ (ေအာက္ေျခ လြတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္) ေတြမွာ လူနာကုတင္ေပၚ ထုိင္ရင္း ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ စာအုပ္က “တို႔လည္း လိုက္မယ္ ခ်န္မထားနဲ႔” စာအုပ္...။ ေျခေထာက္ တစ္ဖက္လည္း ေလွ်ာက္ႏိုင္ေသးတဲ့ အခ်ိန္ (ေျခတစ္ေပါင္ က်ိဳးၿပိဳင္ပြဲ ဝင္ေနတဲ့အခ်ိန္) ေတြမွာ စာေရးကုလား ထုိင္ေပၚ ေျခေထာက္တစ္ဖက္ တန္းတန္းႀကီး တင္ထားရင္း ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ စာအုပ္က “တစ္ပြင့္ပန္လည္း လွပါတယ္” စာအုပ္...။
စေနအစ စေနအဆံုး စာအုပ္ႏွစ္အုပ္...။ အရွင္ဆႏၵာဓိက အသစ္ရဲ႕ သေကၤတ ႏွစ္ခု...။
တစ္ဘဝလံုးအတြက္ အမွတ္တရ ျဖစ္ခဲ့လို႔.. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေက်နပ္ပါတယ္။
“အရွင္ဆႏၵာဓိက အသစ္” ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကို ေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီး “ျပဳတ္က် ဘဝရဲ႕ ဒုကၡအလွ” အေတြ႔အႀကံဳေလး ေတြကို ေဆာင္းပါးရွည္ စာအုပ္တစ္အုပ္ မွတ္တမ္း တင္ေရးသားဖို႔ စိတ္ကူးမိေပမယ့္ အေၾကာင္းမညီညႊတ္လို႔ မေရးျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ျပဳတ္က်ေဖာ္ ျပဳတ္က်ဖက္၊ က်ိဳးေဖာ္၊ က်ိဳးဖက္ ဆရာေတာ္ ရေဝႏြယ္ကေတာ့ “ရေဝႏြယ္ အသစ္” ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ ေလးနဲ႔ ေဆာင္းပါးရွည္ ေရးျဖစ္သြား ပါတယ္။
“တပည့္ေတာ္က အျရွင္ဘုရား ေျခေထာက္က်ိဳးတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳ ေလးေတြ ပါမယ္မွတ္ေနတာ ...၊ “ရေဝႏြယ္ အသစ္” ဆိုေတာ့ ရေဝႏြယ္ရဲ႕ ဘဝ ဇာတ္ေၾကာင္းေလးေတြ၊ ကိုယ္ေတြ႔ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြ၊ ရင္တြင္းခံစားခ်က္ ေလးေတြ ပါမယ္ ေအာက္ေမ့လို႔...၊ ပါမလာဘူးေနာ္” လို႔ စာေရးသူက ေျပာေတာ့ ဆရာေတာ္ ရေဝႏြယ္က ...
“တပည့္ေတာ္ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ မေရးရဲလို႔ပါ” ... တဲ့။ ရိုးသားလိုက္တဲ့ အေျဖ ...၊ ၾကည္ညိဳပါတယ္ ဘုရား...။မေရးရဲလို႔ မေရးျဖစ္ေပမယ့္ ကိုယ့္ဘာသာေတြးၿပီး ကိုယ့္ဘာသာ ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ ရင္တြင္းျဖစ္ေလးေတြ တသီတတန္းႀကီး ရွိလိမ့္မယ္လို႔ေတာ့ မွန္းဆရပါတယ္။ “ဘယ္သူျမင္ ဘယ္သူသိမွာလဲ၊ သူရွိတယ္ ကိုယ့္ရင္ထဲ၊ အၿမဲဲၿငိတြယ္” ေပါ့ေနာ...။ “သူ” ဆုိေတာ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ ခံစားခ်က္ေတြ၊ သင္ခန္းစာေတြ၊ သံုးသပ္ဆံုးျဖတ္ မႈေတြကို ေျပာတာပါ။ စာဖတ္သူတိုင္းကေတာ့ စာေရးသူေတြရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႔ အျဖစ္အပ်က္ ခံစားခ်က္ေတြကို ဖတ္ခ်င္ၾကတာ ဓမၼတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ သေဘာတရား သက္သက္ ဖတ္ရရင္လည္း ကိုယ္ေတြ႔နဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီး ခံစားသံုးသပ္ႏိုင္တဲ့ အတြက္ ေက်နပ္ပါတယ္။ စာေရးသူရဲ႕ “အေတြ႔အႀကံဳ”ကို စာဖတ္သူရဲ႕ “အေတြ႔အႀကံဳ”နဲ႔ ေပါင္းစပ္ၿပီး လက္ေတြ႔ ဘဝထဲမွာ အံဝင္ခြင္က် အသံုးခ် ျဖစ္ဖို႔က စာဖတ္သူတိုင္းရဲ႕ တာဝန္ပဲ မဟုတ္ပါလား...။
“ရေဝႏြယ္အသစ္” ထဲမွာပါတဲ့ သေဘာတရားေတြဟာ ရေဝႏြယ္ အသစ္ျဖစ္ေအာင္ ထုဆစ္ ပံုေဖာ္မယ့္ ကိရိယာတန္ဆာ ပလာေတြပါ။ အဲဒီ ကိရိယာ တန္ဆာပလာေတြ အတိုင္း စာဖတ္သူက စာဖတ္သူရဲ႕ ဘဝကို ထုဆစ္ ပံုေဖာ္ရင္ စာဖတ္သူလည္း “စာဖတ္သူအသစ္” ျဖစ္သြားမွာပါ။
“အရွင္ဆႏၵာဓိက အသစ္” ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကို “စိတ္ဓာတ္ အသစ္၊ လုပ္ရင္အသစ္” ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးနဲ႔ တြဲၿပီးျမင္ပါတယ္။စိတ္ဓာတ္နဲ႔ လုပ္ရပ္ေဟာင္းေနရင္ လူအေဟာင္း၊ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ လုပ္ရပ္ သစ္ေနရင္ လူအသစ္...။
ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ (အတိုခ်ဳပ္ေျပာေတာ့ ေလာ ေဒါ ေမာ) ဆိုတာ သံသရာ တစ္ေလွ်ာက္လံုး အၿမဲတမ္း ေပါင္းသင္းခဲ့တဲ့ အေဟာင္း တရား...။ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ လုပ္ရပ္မွာ ေလာ ေဒါ ေမာ တြဲေနရင္ စိတ္ဓာတ္ အေဟာင္း၊ လုပ္ရပ္အေဟာင္း ...၊ လူလည္း အေဟာင္း။ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ လုပ္ရပ္မွာ ေလာ ေဒါ ေမာ တြဲမေနရင္ စိတ္ဓာတ္ အသစ္၊ လုပ္ရပ္ အသစ္ ...၊ လူလည္း အသစ္။
“အေဟာင္း ေပ်ာက္လို႔ အသစ္ေရာက္”တဲ့ “လူ အသစ္” ျဖစ္ခ်င္ရင္ ေလာဘ ေခါင္းပါးရမယ္၊ ေဒါသ ေလ်ာ့ပါးရမယ္၊ ေမာဟ လြင့္ပါးရမယ္။ “ပါးသံုးပါး” ေပါ့ ...။ ေခါင္းပါး၊ ေလ်ာ့ပါး၊ လြင့္ပါး ...။
သာသနာတြင္း သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ ဆုိတာ သာသနာနဲ႔ ႀကံဳမွ ျဖည့္က်င့္ခြင့္ရတဲ့ အသစ္တရား...။ ဓိတ္ဓာတ္နဲ႔ လုပ္ရပ္မွာ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာတြဲ ေနရင္ စိတ္ဓာတ္ အသစ္၊ လုပ္ရပ္အသစ္ ...။ လူလည္း အသစ္။ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ လုပ္ရပ္မွာ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ တြဲမေနရင္ စိတ္ဓာတ္ အေဟာင္း၊ လုပ္ရပ္ အေဟာင္း၊ လူလည္း အေဟာင္း။
“အသစ္ေရာက္လို႔ အေဟာင္းေပ်ာက္” တဲ့ “လူ အသစ္” ျဖစ္ခ်င္ရင္ သီလ ေျဖာင့္ရမယ္၊ သမာဓိ ခိုင္မတ္ရမယ္၊ ပညာ ျမင့္မတ္ရမယ္။ “မတ္သံုးမတ္” ေပ့ါ...။ ေျဖာင့္မတ္၊ ခိုင္မတ္၊ ျမင့္မတ္ ....။
အေဟာင္းေပ်ာက္လို႔ အသစ္ေရာက္ရင္လည္း အသစ္၊ အသစ္ေရာက္လို႔ အေဟာင္းေပ်ာက္ရင္လည္း အသစ္...။ အေဟာင္းေပၚလာတိုင္း ေဖ်ာက္ဖ်က္ ပစ္သြားမယ္ ဆိုရင္လည္း အသစ္ျဖစ္၊ အသစ္ေပၚလာတိုင္း ျဖည့္ဆည္း ျဖစ္သြားမယ္ ဆုိရင္လည္း အသစ္ျဖစ္...။
အသစ္ျဖစ္ခ်င္ရင္ အေဟာင္းေတြ ကုန္ေအာင္ထုတ္။
အသစ္ျဖစ္ခ်င္ရင္ အသစ္ေတြ ျပည့္ေအာင္ျဖည့္။
အေဟာင္းလံုးဝ ကုန္ရင္ လံုးဝ အသစ္ျဖစ္ၿပီ၊ အသစ္လံုးဝ ျပည့္ရင္ လုံးဝ အသစ္ျဖစ္ၿပီ ...။ အေဟာင္းကုန္မွေတာ့ အသစ္ျဖစ္ၿပီေပါ့၊ အသစ္ ျပည့္ေနမွေတာ့ အေဟာင္းအတြက္ ေနရာ ဘယ္ရွိပါေတာ့မလဲ...။
အေဟာင္းကုန္ဖို႔ အဓိကလား၊ အသစ္ျပည့္ဖို႔ အဓိကလား...။
အေဟာင္းကုန္မွ အသစ္ျပည့္မယ္။ အသစ္ျပည့္မွာ အေဟာင္းကုန္မယ္....။
အေမွာင္ ေပ်ာက္ရင္လည္း အလင္းေရာက္ပါတယ္၊ အလင္း ေရာက္ရင္လည္း အေမွာင္ ေပ်ာက္ပါတယ္။ တစ္ၿပိဳင္တည္းပါပဲ။ “ေသြးသားေတြ ေျပာင္းၿပီး လွလာလိုက္တာ” ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ေသြးသား အေဟာင္းေတြ ေပ်ာက္သြားလို႔လည္း ေသြးသား အသစ္ေတြ ေရာက္လာတာပါ။ ေသြးသား အသစ္ေတြ ေရာက္လာလို႔လည္း ေသြးသား အေဟာင္းေတြ ေပ်ာက္သြားတာပါ။ တစ္ၿပိဳင္တည္းပါပဲ။
ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ အေဟာင္း အေဟာင္းေတြ ေပ်ာက္သြား ရင္လည္း သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ အသစ္ အသစ္ေတြ ေရာက္လာပါလိမ့္မယ္။ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ အသစ္အသစ္ေတြ ေရာက္လာရင္လည္း ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ အေဟာင္း အေဟာင္းေတြ ေပ်ာက္သြားပါလိမ့္မယ္။ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ကင္းစင္ေလ ... သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ ျပည့္စံုေလ၊ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ ျပည့္စံုေလ ...၊ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ကင္းစင္ေလ။ တစ္ၿပိဳင္တည္းပါပဲ။အရွင္ဆႏၵာဓိက အေဟာင္း ေပ်ာက္သြားရင္ အရွင္ဆႏၵာဓိက အသစ္ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္၊ အရွင္ဆႏၵာဓိက အသစ္ျဖစ္လာရင္ အရွင္ဆႏၵာဓိက အေဟာင္း ေပ်ာက္သြားပါလိမ့္မယ္၊ တစ္ၿပိဳင္တည္းပါပဲ။
“အရွင္ဆႏၵာဓိက အသစ္” ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကို စာေရးတဲ့ အလုပ္နဲ႔ တြဲတြဲၿပီး သတိရတတ္ပါတယ္။
လိုအပ္ခ်က္နဲ႔ ေစတနာအရ တျခားပရဟိတ အလုပ္ေတြကို မလႊဲမေရွာင္သာ လုပ္ေနရေပမယ့္ ကိုယ့္ရဲ႕ အဓိက ပရဟိတ အလုပ္က စာေရးတဲ့ အလုပ္ဆုိတာကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ပါဘူး။ တျခားဘာ ပရဟိတ အလုပ္ပဲ လုပ္ေန လုပ္ေန “ဒါငါ့ရဲ႕ အဓိက အလုပ္မဟုတ္ဘူး၊ ပရဟိတနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ငါရဲ႕ အဓိကအလုပ္က စာေရးတဲ့ အလုပ္ပဲ” လို႔ အၿမဲႏွလံုးသြင္း ပါတယ္။ “တျခား အလုပ္ေတြေၾကာင့္ အဓိက အလုပ္ မထိခိုက္ပါေစနဲ႔” လို႔လ္း အၿမဲသတိေပး ေနပါတယ္။ ပရဟိတနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး စာေရးတဲ့အလုပ္ တစ္ခုတည္းကိုပဲ ေဇာက္ခ်လုပ္ျဖစ္သြားတဲ့ တစ္ေန႔ဟာ ကိုယ္ကိုကိုယ္ တကယ္ေက်နပ္ အားရတဲ့ “အရွင္ဆႏၵာဓိက အသစ္” ျဖစ္လာတဲ့ေန႔ပါပဲ။
“အရွင္ဆႏၵာဓိက အသစ္” ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကို ခရီးသြားစရာ ကိစၥႀကံဳလာတိုင္း အားမလိုအား မရ ေရရြတ္ေနမိတတ္ပါတယ္။ အေျခအေန၊ အခ်ိန္အခါအရ မလႊဲမေရွာင္သာ ခရီးေတြ သြားသြားေနရေပမယ့္ ျပည္တြင္းခရီးလည္း ဘယ္ကိုမွ မသြားခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ျပည္ပခရီးလည္း ဘယ္ကိုမွ မသြားခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ့္ေတာရ ေက်ာင္းမွာ ပဲ အၿမဲေနခ်င္လွပါၿပီး။ ေတာရေက်ာင္းမွာ ေနခ်ိန္မ်ားေလ၊ စာလည္း ပိုေရးျဖစ္ေလပါ။ စာေရးတဲ့ အလုပ္ကိုရည္ရြယ္ၿပီး “မင္းအခု ဘာလုပ္ေနလဲ” လို႔အၿမဲ ေမးျဖစ္သလို.. ခရီးသြားတဲ့ ကိစၥကို ရည္ရြယ္ၿပီး “မင္းအခု ဘယ္ေရာက္ေနလဲ” လို႔လည္း အၿမဲေမးျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေမးခြန္းႏွစ္ခုက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အၿမဲေမးျဖစ္ေနတဲ့ ေမးခြန္းႏွစ္ခုပါပဲ။ စိတ္တိုင္းက်တဲ့ အေျဖကေတာ့ မရတစ္ခ်က္ ရတစ္ခ်က္ျဖစ္ေနဆဲပါပဲ။
“အရွင္ဆႏၵဓိက အသစ္” ဆုိတဲ့စကားလံုးေလးကို စာရြက္ေပၚ မွာနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွာပဲ ကပ္ၿငိ မေနေစခ်င္ပါဘူး။ ႏွလံုးသားေပၚမွာနဲ႔ လက္ေတြ႔ ဘဝထဲမွာပါ စြဲထင္ေနေစခ်င္ ပါတယ္။ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစား လ်က္ပါ။ တျဖည္းျဖည္းေတာ့ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။
“အရွင္ဆႏၵာဓိကအသစ္”ဆိုတဲ့စကားလံုးေလးကို...........................................................။”
ထာဝရ ေအးခ်မ္းၾကပါေစ ...။
ေမတၱာျဖင့္
အရွင္ဆႏၵာဓိက (ေရႊပါရမီေတာရ)
မွတ္ခ်က္။
ဤစာစဥ္ကို`ဆရာေတာ္ရေ၀ႏြယ္(အင္းမ)၏ရေ၀ႏြယ္အသစ္´စာအုပ္မွ`ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိက၏အမွာစာ´
မွထုတ္ႏႈတ္မွ်ေ၀ကူးယူပူေဇာ္ပါသည္။
ဤစာစဥ္၏ေကာင္းမႈသည္မဂ္ညဏ္၏အေထာက္အပံ႔ၿဖစ္ေစသား……………..။
ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိကရဲ႕ဒီအမွာစာေလးကိုဖတ္မိၿပီးခ်ိန္မွာ.... ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ဆရာေတာ္ရဲ႕
အၾကိဳက္ဆုံးဂါထာေလး ၂ပုဒ္ကိုႏွလုံးသြင္းဆင္ၿခင္မိသြားတယ္.... ကၽြန္မဘ၀မွာလဲဆရာေတာ္
ႏွလုံးသြင္းဆင္ၿခင္မိတဲ႕ ဓမၼပဒဂါထာေလး၂ပုဒ္ထဲက...တစ္ပုဒ္ၿဖစ္တဲ႔
နတံ ကမၼံ ကတံ သာဓု၊ ယံ ကတြာ အႏုတပၸတိ။
ယႆ အႆုမုေခါ ေရာဒံ၊ ဝိပါကံ ပဋိေသဝတိ။
(ဓမၼပဒဂါထာ - ၆၇)
အဓိပၸာယ္ကေတာ့ ...
“အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္လုိက္လို႔ လုပ္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ သတိရတိုင္း သတိရတိုင္း ေနာင္တ တရားေတြနဲ႔ ပူေလာင္ပင္ပန္း ရတယ္ဆိုရင္ အဲ့ဒီ အလုပ္မ်ိဳးကို လံုးဝ မလုပ္တာဘဲ ေကာင္းပါတယ္။ အလုပ္တစ္ခုရဲ႕ အက်ိဳးတရားကို မ်က္ရည္ရႊဲ မ်က္ႏွာနဲ႔ ငိုငိုေၾကြးေၾကြး ေဆြးေဆြးလ်လ် ဆင္းရဲစြာ ခံစားရတယ္ ဆုိရင္ အဲ့ဒီအလုပ္မ်ိဳးဟာ လံုးဝ မလုပ္သင့္တဲ့ အလုပ္ပါပဲ” .. တဲ့။
....ဟုတ္ပါတယ္..အခုတေလာ..ၿဖစ္ပ်က္ခဲ႕တဲ႕ကိစၥေလးမွာ...မိမိအခြင္ပအေ၇းေလးတစ္ခုဆုံးရံႈး
သြားတာကို..ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ႏွေၿမာတသၿဖစ္ၿပီး၀မ္းနည္းတဲ႕စိတ္ၿဖစ္ေနတာေဖ်ာက္မရတာ...
ဆရာေတာ္ေရးသားထားတဲ႕အမွာစာေလးကဓမၼပဒဂါထာေလးကိုဖတ္လိုက္ခ်ိန္မွာအေတာ္အသင္႔
သက္သာသြားပါတယ္....
ေနာက္ဓမၼပဒတစ္ပုဒ္ကိုဖတ္လိုက္ၿပီးႏွလုံးသြင္းဆင္ၿခင္မိခ်ိန္မွာ...
ေနာက္တစ္ပုဒ္ကေတာ့ ...
တဥၥ ကမၼံ ကတံ သာဓု၊ ယံ ကတြာ နာႏုတပၸတိ။
ယႆ ပတီေတာ သုမေနာ၊ ဝိပါကံ ပဋိေသဝတိ။
(ဓမၼပဒဂါထာ - ၆၈)
အဓိပၸာယ္ကေတာ့ ....
“အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္လုိက္လို႔ လုပ္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ သတိရတိုင္း သတိရတိုင္း ေနာင္တ တရားေတြနဲ႔ ပူေလာင္ပင္ပန္း ရျခင္း လံုးဝ မရွိဘူးဆိုရင္ အဲ့ဒီ အလုပ္မ်ိဳးကို လုပ္တာဟာ သိပ္ေကာင္းပါတယ္။ အလုပ္ တစ္ခုရဲ႕ အက်ိဳးတရားကို ႏွစ္သက္ရႊင္လန္းစြာ၊ ဝမ္းေျမာက္ ၾကည္ႏူးစြာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ခံစားရတယ္ဆုိရင္ အဲ့ဒီအလုပ္မ်ိဳးဟာ မလုပ္မျဖစ္ လုပ္သင့္တဲ့ အလုပ္ပါပဲ” ... တဲ့။
မိမိရင္ထဲကို...ရင္ထဲဆိုတာထက္ႏွလုံးအိမ္ကို...တရားအဆုံးအမေတြေရာက္ရွိလာပါတယ္.......
ကိုယ္ရဲ႕ၿပင္မရေတာ႔တဲ႔ေနာင္တအမွားအခြင္႔အေရးလက္လႊတ္ရတာေတြအကုန္ဆင္ၿခင္မိသြား
တယ္.....
ဘယ္ေသာအခါမွအလုပ္တစ္ခုလုပ္တိုင္းရလာတဲ႕အက်ိဳးတရားကို ႏွစ္သက္ရႊင္လန္းခ်မ္းသာ
ေအးၿမစြြာ...ခံစားရတဲ႔အလုပ္မ်ိဳးသာလုပ္ကိုင္ေရြးခ်ယ္ပါေတာ႔မယ္လို႔လဲရင္ထဲက...
လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ဆႏၵၿပဳမိပါတယ္....
အခုလိုတရားအမွာစာမွာေရးသားေဟာၾကားေပးတဲ႕ ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိကကိုလဲ
လက္အုပ္ခ်ီမိုးကန္ေတာ႕ပါတယ္ဘုရား...(တပည္႔ေတာ္ဟာငယ္စဥ္ကတည္းကဆရာေတာ္
စာစေရးၿပီးထုတ္ေ၀ၿဖန္႕ခ်ိတဲ႕....တစ္ေယာက္တည္းေနတစ္စိတ္တည္းထား..ကတည္းက
အားေပးတဲ႕ပရိသတ္ပါဘုရား...)
တပည္႔ေတာ္စိတ္ဓာတ္က်ေနတိုင္းဆရာေတာ္စာအုပ္၊စာစုေလးေတြနဲ႕ စိတ္ဓာတ္ရွင္သန္ၿမွင္႔တင္
ရင္း....စိတ္အားတက္ရတာပါဘုရား....
အခုလဲ...တပည္႔ေတာ္ကိုတပည္႔ေတာ္....အားေပးတဲ႕အေနနဲ႕................
................ေကခိုင္ေက်ာ္အသစ္...................ဆိုတဲ႔စကားလုံးေလးကို..ႏွလုံးသားမွာေရာ
လက္ေတြ႕ဘ၀မွာပါ...စြဲထင္အသုံးၿပဳႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားေနပါတယ္ဘုရားးး
ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓီကႏွင္႕ ဆရာေတာ္ရေ၀ႏြယ္(အင္းမ)အားလက္ဆယ္ၿဖာမိုး၍ရွိခိုးပူေဇာ္
ဦးခိုက္လ်က္.....................
...............................ေမတၱာၿဖင္႕.............. KKK..................................
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
လာေရာက္ဖတ္ရႈ႔သြားပါတယ္ မေကခိုင္။ ဆက္လက္ၿပီး မွ်ေဝေပးပါအံုးလို႔ ေတာင္းဆိုပါရေစ. ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္
ဖတ္ရႈမွတ္သားသြားပါတယ္။ အရမ္းေကာင္းပါတယ္။
အ ခုေရးထားတဲ႔စာေလးေတြကေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္
Post a Comment