KK ဆီေရာက္လာသူမ်ား
Saturday, February 18, 2012
3:45 PM | 
Posted by
Unknown
ေမတၱာပါရမီ
ျမင့္ျမတ္သူတို႔ရဲ႕အလုပ္(၉)
ေမတၱာၿဖစ္ပုံ၊ စနစ္ကုန္၊ စုံစုံဘယ္သို႔ ေၿပာမည္နည္း။ မိမိအေပၚ၊ သူ-မေတာ္လည္း၊ သူေတာ္ၿမတ္ဖ်ား၊ ေလာင္းဘုရားတို႔၊ သူမ်ားၿပစ္ ၿပစ္ဆာ၊ မရႈပါဘဲ၊ ကုိယ္သာသူ႔က်ိဳး၊ ေဆာင္သယ္ပိုး၊ရိုးရိုးေမတၱာ ပြားသတည္း။ “ေမတၱာဟူသည္ သူတစ္ပါးတို႔ကိုၾကီးပြားေစလို၊ ခ်မ္းသာေစလို ေသာတည္း” ထို႔ေၾကာင္႔ၿမင္႔ၿမတ္ေသာ စိတ္ဓာတ္ ရွိသူတို႔သည္ မိမိအေပၚ၌ သူတစ္ပါးကမေတာ္တရား ၿပဳထားေစကာမူ ထိုသူ၏ အၿပစ္အနာအဆာကို (လက္စားေခ်မည္)ဟု မ႐ႈေတာ႔ဘဲ အေၾကာင္းကိစၥ ေပၚလာလွ်င္ ကိုယ္ကသာသူ႔အက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္ရေလသည္။(အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ- ရုပ္စုံဗုဒၶ၀င္ အေမးအေၿဖ၊ ႏွာ-၃၀)ဗာရာဏသီၿပည္၊ ၿဗဟၼဒတ္မင္းမွာ အမတ္တစ္ေယာက္ရွိ ပါတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ႔ အဲအမတ္ကို မသင္႔ေလ်ာ္တဲ႔ အၿပစ္တစ္ခုကို က်ဴးလြန္တဲ႔အတြက္ မိသားစုနဲ႔ အတူတိုင္းၿပည္က ႏွင္ထုတ္ လိုက္ပါတယ္။ ႏွင္ထုတ္ခံလိုက္ရတဲ႔ အမတ္က ေကာသလတိုင္း ဒုဗိၻေသနမင္းဆီ သြားခစားပါတယ္။ တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႔ ဒုဗၻိေသနမင္းရဲ႕ လူယုံၿဖစ္လာေတာ့ နာၾကည္းခ်က္ ဒဏ္ရာေလးကလည္း ရွိထားတာဆိုေတာ႔ ဗာရာဏသီၿပည္ကို သိမ္းယူဖို႔ တိုက္တြန္းပါတယ္။ ဒုဗၻိေသနမင္းလည္း အမတ္ရဲ႕တိုက္တြန္းခ်က္အရ ဗာရာဏသီၿပည္ကို သြားၿပီးသိမ္းပိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ႔ဗာရာဏသီမင္းကို ဖမ္းၿပီးနန္းေတာ္ တံခါးခုံအထက္မွာ တြဲလ်ားေဇာက္ထိုး စြဲထားလိုက္ပါတယ္။ ဗာရာဏသီမင္းဟာ တရားနဲ႔အညီ မင္းလုပ္ေနသလို ေန႔စဥ္ ဒါန၊ သီလ၊ သမထေတြကိုလည္း ၿပဳက်င္႔ပြားမ်ားေနသူပါ။ တရားဓာတ္ခံရွိထားတာ ဆိုေတာ႔ ေဇာက္ထိုးအစြဲ ခံထားရလ်က္ပဲ ဒုဗၻိေသနမင္းကို ေမတၱာပြားပါတယ္။
ေမတၱာပြားတဲ႔ ေနရာမွာ သာမန္အဆင္႔ ေလာက္တင္မကဘဲ စ်ာန္ၿဖစ္တဲ႔အထိ ပြားပါတယ္။ စ်ာန္အဆင္႔ကို ေရာက္သြားတဲ႕အခါမွာေတာ႔ အေႏွာင္အဖြဲ႔အားလုံးက လြတ္သြားၿပီး ေကာင္းကင္မွာ တပၸလင္ေခြ ထိုင္ေနေတာ္မူပါတယ္။ဒီအခ်ိန္မွာ ဒုဗၻိေသနမင္းရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ဟာ ပူေလာင္ၿပီးေၿမၿပင္မွာ လူးလိမ္႔ေနရပါတယ္။ ေၿမၿပင္ေပၚမွာ လူးလိမ္႔လ်က္ပဲ အမတ္ေတြကို သူဘာေၾကာင္႔ ဒီလိုၿဖစ္ရတာလဲဆိုတာ ေမးပါတယ္။အမတ္ေတြကလည္း “တရားေစာင္႔တဲ႔ မင္းကို ၿပစ္မွားမိလို႔ ၿဖစ္ရတာပါ”လို႔ ၿပန္ေလွ်ာက္ၿပၾကပါတယ္။ အၿဖစ္မွန္သိရေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ ဗာရာဏသီမင္းကို လႊတ္ဖို႔ ေစခိုင္းပါတယ္။ မင္းခ်င္းေတြ သြားၾကည္႔တဲ႔ အခါမွာ ဗာရာဏသီမင္းက လြတ္ရုံတင္မကဘဲ ေကာင္းကင္မွာ ေတာင္တပလႅင္ေခြ ထိုင္ေနပါၿပီ၊ ဒါေၾကာင္႔ ဒုဗၻိေသနမင္းကိုၿပန္ ေလွ်ာက္ရၿပန္ပါတယ္။ ဒုဗၻိေသနမင္းလည္း ဗာရာဏသီမင္းရွိရာလာၿပီး ေတာင္းပန္ကန္ေတာ႔ ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ႔ ဗာရာဏသီမင္းက ဒုဗၻိေသနမင္းကို သူက်င္႔ၾကံခဲ႔တဲ႔ တရားအက်င္႔ေတြ ေၿပာၿပေဟာၿပၿပီး ေတာထြက္ ရေသ႔ၿပဳသြားပါတယ္။ ေသလြန္တဲ႔ အခါမွာေတာ့ ၿဗဟၼာၿပည္ကို ေရာက္သြားရပါေတာ႔တယ္။ (ငါးရာ႔ငါးဆယ္၊ ဧကရာဇဇာတ္) တကယ္တမ္း ေလာကဓံဆိုး တစ္ခုၾကံဳလာတဲ႔အခါ ကိုယ္ထုံၿပီး က်င္႔ခဲ႔တဲ႔တရားက သိပ္ၿပီးအားကိုးရတာပါ။ က်င္႔ၿပီးက်င္႔ဆဲ ေနာက္ပိုင္းေတြမွာလည္း တရားကဆက္ဆက္ေစာင္႔ ေရွာက္သြား ေတာ႔တာပါ။ ဒါတင္မကပါဘူး။ ကိုယ္ဆက္ေလွ်ာက္ရမယ္႔ ခရီးလမ္းဆီကိုလည္း ဆက္ၿပီးညႊန္ၿပ ေပးပါတယ္။ ဗာရာဏသီမင္းဟာ မင္းအၿဖစ္ကို ၿပန္ရေပမယ္႔ ကိုယ္ဆက္ေလွ်ာက္ရမယ္႔ တရားလမ္းေၾကာင္းကို တရားက ညႊန္ၿပေပးထားတာဆိုေတာ႔ မင္းအၿဖစ္နဲ႔တင္ ေရာင္႔ရဲတင္းတိမ္ မေနေတာ႔ပါဘူး။တရားက ညႊန္ၿပထားတဲ႔ ကိုယ္တကယ္ဆက္ေလွ်ာက္ရမယ္႔ ပန္းတိုင္ဆီကိုပဲ ဆက္ေလွ်ာက္ေတာ႔တာပါ။ တရားကို တကယ္က်င္႔ရင္ တရားက လူေတြကိုတကယ္ ကူညီတာပါ။ တရားအသိရင္ထဲ ေရာက္သြားၿပီဆိုရင္ “ဒါကေတာ႔ ေလွ်ာက္သင္႔တယ္၊ ဒါကေတာ႔ မေလွ်ာက္သင္႔ဘူး၊ ဒါေတာ႔ေၿပာသင္႔တယ္၊ ဒါကေတာ႔မေၿပာသင္႔ဘူး၊ ဒါကေတာ႔လုပ္ သင္႔တယ္၊ ဒါကေတာ႔မလုပ္သင္႔ဘူး” စသည္ၿဖင္႔ အနီးကပ္ ညႊန္ၾကားေပး ေနေတာ႔တာပါ။တရားေတြ အားထုတ္ ေနေပမယ္႔တရား အသိရင္ထဲမေရာက္ ေသးရင္အာရုံဆိုး တစ္ခုေတြ႔တာနဲ႔ “၀ုန္း”ကနဲ ထေပါက္ကြဲေတာ႔တာပါ။ ကာယကံေၿမာက္၊ ၀စီကံေၿမာက္လည္း ခ်က္ခ်င္းက်ဴးလြန္ ၿဖစ္သြားေတာ႔တာပါ။သတိၿပန္၀င္လာတဲ႔ အခါမွာ အားလုံးကက်ဴးလြန္ၿပီးသား ၿဖစ္ေနပါၿပီ။ အဲဒီအခါက်မွ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ေနာင္တရမဆုံး ၿဖစ္ေနေတာ႔တာပါ။ ဘ၀ေတြဖရိုဖရဲ ၿဖစ္မသြားဖို႔ ကိုယ္နဲ႔ သပၸါယသင္႔တဲ့ တရားအက်င္႔ေလး ေတြေတာ႔ ကိုယ္စီရွိထားဖို႔ လိုပါတယ္။ ဗာရာဏသီမင္းဟာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ပါ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ ေမတၱာကိုပါရမီေၿမာက္ေအာင္ ၿဖည္႔က်င္႔ေနတာဆိုေတာ႔ ကိုယ္႔ရဲ႕ေမတၱာပါရမီကို အပ်က္မခံသလို ၾကဳံလာတဲ႔ ေလာကဓံကိုလည္း ကိုယ္ၿဖည္႔က်င္႔ေနတဲ႔ ေမတၱာပါရမီနဲ႔ပဲ ရင္ဆိုင္ရွင္းသြားတာပါ။ ေမတၱာဆိုတဲ႔ပါဠိရဲ႕အနက္ကို ခ်စ္ၿခင္းလို႔ အနက္ၿပန္ၾကပါတယ္။ အခ်စ္ကသုံးမ်ိဳးရွိပါတယ္ -
၁။ခ်စ္သူအခ်စ္ရယ္၊
၂။မိသားစုအခ်စ္ရယ္၊
၃။ပါရမီအခ်စ္ရယ္ပါ။ ခ်စ္သူအခ်စ္ဆိုတာက မိန္းမေယာက္က်ား အၿပန္အလွန္ခ်စ္ၾကတဲ့ အခ်စ္ပါ။ မိသားစု အခ်စ္ဆိုတာက မိဘနဲဲ႔သားသမီး၊ ညီနဲ႔အစ္ကို၊ ေမာင္နဲ႔ႏွမ စသည္တို႔ မိသားစု အိမ္သားအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ၾကတဲ႔အခ်စ္ပါ။ပါရမီအခ်စ္ဆိုတာက ေတာ႔သူတစ္ပါးတို႔ရဲ႕ အက်ိဳးၿဖစ္ထြန္းမႈကို လိုးလားတဲ႔အခ်စ္ပါ။ ပါဠိလိုေၿပာရင္ေတာ႔ တဏွာေပမရယ္၊ ေဂဟသိတေပမရယ္၊ ေမတၱာေပမရယ္ပါ။ ေမတၱာပါရမီမွာေတာ႔ ေနာက္ဆုံးအခ်စ္ၿဖစ္တဲ႔ ပါရမီအခ်စ္ကို ယူရမွာပါ။ ပါရမီအခ်စ္ဟာ သူတစ္ပါးအက်ိဳးကို ငဲ႔ေနပါတယ္။ မိမိအက်ိဳးကို မငဲ႔ပါဘူး။ ကိုယ္ကသူ႔ကို ပါရမီအခ်စ္နဲ႔ ခ်စ္ၿဖစ္ေနရင္ သူၾကီးပြားေစခ်င္တယ္၊ တိုးတက္ေစခ်င္တယ္၊ ေအာင္ၿမင္ေစခ်င္တယ္၊ အစစအရာရာ အဆင္ေၿပေစခ်င္တယ္၊ သူဆီက ဘာတုန္႔ၿပန္မႈမွ မေမွ်ာ္လင္႔ပါဘူး။ ဒါ-ပါရမီအခ်စ္ရဲ႕ သေဘာေတြပါ။ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင္႔ သိခြင္႔၊ခင္ခြင္႔ရတဲ႔အခါမွာ ကိုယ္ကလည္း သူ႔ကိုပါရမီအခ်စ္နဲ႔ သူက လည္းကိုယ္႔ကို ပါရမီအခ်စ္နဲ႔ ခ်စ္မယ္ဆိုရင္ ႏွစ္ဦးစလုံးရဲ႕ ခင္မင္မႈဟာ အစဥ္ခိုင္ၿမဲ ေနေတာ႔မွာပါ။တစ္ဆင္႔တက္ၿပီး သူတရားထူး တရားၿမတ္ရဖို႔ အတြက္လည္း ကိုယ္ကကူညီမယ္။ ကိုယ္တရားထူး တရားၿမတ္ရဖို႔ အတြက္လည္းသူက ကူညီေနမယ္ဆိုရင ္ပါရမီအခ်စ္က နိဗၺာန္အထိေတာင္ ေက်းဇူးၿပဳေနေတာ႔တာပါ။တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို ကိုယ္တကယ္ ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ ပါရမီအခ်စ္နဲ႕ ခ်စ္ၿပီးနိဗၺာန္ရဲ႕ အေထာက္အပံ႔ေတြ အခါအားေလ်ာ္စြာ ဖန္တီးေပးႏိုင္ရပါ႔မယ္။ ဒီလိုပါပဲ။ သတၱ၀ါအားလုံး အေပၚမွာ ပါရမီအခ်စ္နဲ႔ ခ်စ္ႏိုင္ရမွာ ၿဖစ္သလို ခ်စ္သူအခ်င္းခ်င္း၊ မိသားစုအခ်င္းခ်င္းမွာ လည္းပါရမီအခ်စ္ပါတဲ႔ အခ်စ္ေတြ တြဲတြဲေနပါမွ အစဥ္အၿမဲခိုင္ၿမဲေနမွာပါ။ ခ်စ္သူ အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ၾကတဲ႔ေနရာမွာ တဏွာရာဂကို အေၿခခံတယ္ ဆိုေပမယ္႔ သူကုသိုလ္ၿဖစ္ဖို႕ ကိုယ္ကဖန္တီးေပးေနမယ္။ ကိုယ္ကုသို္လ္ ၿဖစ္ဖို႔အတြက္ သူကဖန္တီးေပးေနတယ္ ဆိုရင္ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္အတြက္ ရန္ၿဖစ္တယ္၊ မုန္းတယ္ ဆိုတာေတြဟာ အိပ္မက္ထဲမွာေတာင ္ရွာလို႔ရေတာ႔မွာ မဟုတ္ပါေတာ႔ပါဘူး။ၿပီးေတာ႔ကိုယ္ရဲ႕ ဘ၀ေလးဟာ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းေလး ရွိေနရုံတင္မကဘဲ တရားထူး တရားၿမတ္ရဖို႔အတြက္လည္း အေထာက္အပံ႔ေတြ ၿဖစ္ေနေတာ႔မွာပါ။ အဆင္မေၿပၿဖစ္ၾကတယ္ဆိုတာ တဏွာေပမအခ်စ္ ေလာက္နဲ႔ပဲ ခ်စ္ေနၾကလို႔ပါ။ပါရမီအခ်စ္ မပါၾကလို႔ပါ။ ဒီသေဘာေလးကို အာရုံၿပဳၿပီး အစဥ္သၿဖင္႔ ခိုင္ၿမဲေနဖို႔ ပါရမီအခ်စ္ေလးေတြပါ တြဲေပးရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕မိသားစုအတြင္းမွာ အဆင္မေၿပၿဖစ္ၾကတယ္ ဆိုတာကလည္း ပါရမီအခ်စ္မပါၾကလို႔ပါ။ကိုယ္႔မွာပါရမီ အခ်စ္သာရွိေနရင္ တစ္ဖက္က မသိလို႔မွားတဲ႔ အမူအရာကို ၿပဦးေတာ႔ သူ႕ကိုကိုယ္က ေဒါသမထြက္ဘဲ “ေၾသာ္…သူမသိလို႔ဘဲေလ” ဆိုၿပီး ခြင္႔လႊတ္ၿပီးသား ၿဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ၿပီးေတာ့ ၿဖစ္ေပၚလာတဲ႔ၿပႆနာကို တရားသေဘာေလးနဲ႔ ေၿဖရွင္းတတ္သလို အမွားၿပဳသူ တစ္ဖက္သားကိုလည္း တရားနဲ႔ၿပန္ေဖးမ တတ္ပါတယ္။ ၿပသနာတစ္ခုၿဖစ္လာၿပီဆိုရင္ ကိုယ္ဖတ္ခဲ႔၊ နာခဲ႔၊က်င္႔ခဲ႔တဲ႔ တရားသေဘာနဲ႕ ၿပန္ေၿဖရွင္းရပါတယ္။ တကယ္လို႔မတရားတဲ႔ သေဘာနဲ႔ၿပန္ ေၿဖရွင္းလိုက္ရင္ မတရားတဲ႔ ဆိုးက်ိဳးေတြပဲ ၿပန္ၿဖစ္ေတာ႔တာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕ မတရားတဲ႔ တုံ႔ၿပန္မႈေတြဟာ တစ္ဖက္သားမွာ တစ္သက္တာ စိတ္ဒဏ္ရာ ရသြားေစတာပါ။ တစ္သက္တာ ရသြားတဲ႔ စိတ္ဒဏ္ရာကို ၿပန္ကုဖို႔ခက္သြားပါၿပီ။ ဘ၀ဆိုတာ အၿမဲအဆင္ေၿပ မေနႏိုင္ပါဘူး။တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ ကာလတစ္ခုခုမွာ ၾကီးမားတဲ႔ အဆင္မေၿပမႈၾကီးေတြ ၿဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီအခါမ်ိဳးမွာ ကိုယ္ပါရမီအခ်စ္နဲ႔ ခ်စ္ခဲ႔ရသူေတြက ကိုယ္႔အနားကို ေၿပးလာၾကမွာပါ။ ဘ၀မွာ ကိုယ္ကပါရမီ အခ်စ္နဲ႕ ခ်စ္ခဲ႔ရသူ မရွိခဲ႔ဘူး။ကို္ယ္႔ေၾကာင္႔ စိတ္ဒဏ္ရာရေစခဲ႔ သူေတြပဲရွိတယ္ဆိုရင္ ဘယ္လို္လုပ္မလဲ။ အဲဒီအဆင္မေၿပမႈေတြနဲ႔ပဲ ေသသြားမယ္ဆိုရင္ တရားလည္း မကပ္လိုက္ႏိုင္ရင္ မေကာင္းတဲ႔ ဂတိတစ္ခုခုကို ေရာက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ပုထုဇဥ္ေတြရဲ႕သေဘာကကိုယ္႔ရဲ႕ အမွားကိုကိုယ္ၿပန္ၿမင္ ခဲၾကပါတယ္။ အဲဒီအခါမ်ိဳးမွာ ကိုယ္႔ကုိပါရမီ အခ်စ္နဲ႔ခ်စ္သူ၊ဒါမွမဟုတ္ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္း တစ္ဦးဦးက ကိုယ္႔အမွားကို ၿမင္ၿပီးၿပဳၿပင္ေပးတဲ႔ အခါၿပဳၿပင္ေပးတဲ႔ အတိုင္းလက္ခံက်င္႔သုံးရပါတယ္။ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြဥေပကၡာ ၿပဳသြားေအာင္ ၿပဳၿပင္ေဖးမမႈကိ္ု မ်က္ကြယ္မၿပဳရပါဘူး အေလးအနက္ထား က်င္႔သုံးေပးရပါတယ္။ ဒီေတာ႔ ပါရမီအခ်စ္ဆိုတာ လူတိုင္းလူတိုင္းအတြက္ လိုအပ္ေနေတာ႔တာပါ။ေမတၱာဆိုတာ ကိုယ္ခ်စ္တဲ႔သူေတြကို ထိုင္ၿပီးပြားေနတာနဲ႔ တင္မလုံေလာက္ေသးပါဘူး။ ထိုင္ၿပီးပြားတာက ပြားေမတၱာပါ ကံအေနနဲ႔ေၿပာရင္ မေနာကံေမတၱာပါ။ ပြားေမတၱာနဲ႔ အတူထား ေမတၱာကိုလည္း က်င္႔သုံးႏိုင္ရပါမယ္။သူတစ္ပါး အက်ိဳးရွိေစမယ့္ စကားေလးေတြ ေၿပာၿပေပးတာ၊ သူတစ္ပါး အက်ိဳးရွိေစမယ့္ အလုပ္ကေလးေတြ ၿပဳလုပ္ေပးတာ ေတြပါ။ ကံအေနနဲ႔ ေၿပာရင္ေတာ့ ၀စီကံေမတၱာနဲ႔ ကာယကံေမတၱာပါ။ဘယ္လို စကားမ်ိဳးပဲ ေၿပာရေၿပာရ ေမတၱာနဲ႔ပဲေၿပာေပးတာ၊ ဘယ္လိုအလုပ္မ်ိဳးပဲ လုပ္ေပးရ၊ လုပ္ေပးရ ေမတၱာနဲ႔ဲ လုပ္ေပးတာ၊ ၿမန္မာလိုေၿပာရင္ သူတစ္ပါးအက်ိဳး ငဲ႔ငဲ႔ၿပီးေၿပာေပးတာ၊ သူတစ္ပါးအက်ိဳးငဲ႔ငဲ႔ၿပီး လုပ္ေပးတာေတြပါ။ဒါေတြဟာ ထားေမတၱာေတြပါပဲ။တစ္ေန႔တစ္ေန႔ လူမ်ိဳးစုံနဲ႔ု ဆက္ဆံေနၾကရတာ ဆိုေတာ႔ကိုယ္က ေမတၱာပါပါေလးသာ ေၿပာဆိုၿပဳမူေပးရင္ သူတစ္ဖက္သားမွာ အဆင္ေၿပၿပီး စိတ္ေတြခ်မ္းသာ သြားတာပါ သူတင္လားဆိုေတာ႔ ကိုယ္လည္းထပ္တူ စိတ္ခ်မ္းသာရ ၿပန္တာပါ။ ကိုယ္က်ိဳးကို ငဲ႔ထားရင္စကားေၿပာရတာက အစေပါ႔ေပါ႔ပါးပါး မရွိေတာ႔ပါဘူး။ဘာၿဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ႔ စကားေၿပာတဲ႔ အခါတိုင္း “ငါ႔အတြက္” ဆိုတာၾကီးက ရင္ထဲမွာရွိေနတာ ဆိုေတာ႔ေၿပာရတာ မလြတ္လပ္ေတာ႔ပါဘူး။ တကယ္ေတာ႔ ဒါေတြဟာ ဘာမွမခက္ပါဘူး။အိပ္ရာထ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ၿပီးတာနဲ႔“ ငါဒီေန႔ ဘယ္သူနဲ႔ ေတြ႔ေတြ႔ ေမတၱာပါတဲ႔ စကားေလးေတြပဲ ေၿပာေပးမယ္၊ေမတၱာပါတဲ႔ အလုပ္ကေလးေတြပဲ လုပ္ေပးမယ္” လို႔စိတ္ထဲက သုံးၾကိမ္ေလာက္ အဓိဠာန္ထားလိုက္ရင္ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ဆက္ဆံလိုက္ရတာနဲ႔ ေမတၱာဆိုတာ ေလးကိုေၿပးသတိရ ေတာ႔တာပါ။တစ္လေလာက္ ေလ႔က်င္႔ၿပီး က်င္႔သုံးၾကည္႔လိုက္ရင္ ေနာက္ပိုင္း ဆက္ဆံမႈေတြဟာ ေမတၱာပါၿပီးသား ၿဖစ္ေနေတာ႔မွာပါ။ တစ္ခုေတာ႔ရွိပါတယ္။ ပုထုဇဥ္ေတြ ဆိုေတာ႔ကိုယ္႔ရဲ႕ စိတ္ဟာအၿမဲတမ္းေတာ့ ၿဖဴေဖြးသန႔္စင္ မေနႏိုင္ပါဘူး။တစ္ခါတေလ အာရုံဆိုးတစ္ခုခုေၾကာင္႔ ညစ္ေထးသြားတတ္တာ မ်ိဳးလည္းရွိပါတယ္။ အဲဒီလိုအခါမ်ိဳးမွာ “ငါကေမတၱာပါရမီ ၿဖည့္က်င္႔ခ်င္သူ၊ငါကေမတၱာပါရမီ ၿဖည္႔က်င္႔ခ်င္သူ”လို႔ ဆက္ကာဆက္ကာေလး ဆင္ၿခင္ေပးလိုက္ရင္ ပါရမီဓာတ္ေတြ ရင္ထဲကို ၿပန္ေရာက္လာတာ မ်ားပါတယ္။ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခု တည္ေထာင္ၿပီးလို႔ အထိုက္ အေလွ်ာက္ ေအာင္ၿမင္လာတဲ႔အခါ ကြဲသြားတတ္ၾကပါတယ္။ အေၿဖရွာၾကည္႔ရင္ ေမတၱာမပါလို႔ပါ။ ကိုယ္႔ရဲ႕လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အခ်င္းခ်င္းအေပၚ ကာယကံေမတၱာ၊ ၀စီကံေမတၱာ၊မေနာကံေမတၱာ ဆိုတဲ႔ေမတၱာသုံးပါးသာ အစဥ္သၿဖင္႔ထားေနရင္ ကြဲစရာအေၾကာင္း မရွိေတာ႔ပါဘူး။ “သူက ေမတၱာမထားေပမယ့္ ကိုယ္က ေမတၱာထားေနရင္၊ ကိုယ္ကေမတၱာ မထားႏိုင္ေပမယ့္ သူကေမတၱာထားေန ရင္လည္း မကြဲပါဘူး။ ”ႏွစ္ဦးစလုံးကိုက ေမတၱာမပါတဲ႔ အတြက္ကြဲသြားၾကတာပါ။ ဒီေတာ႔ ဘယ္သူ႔ဘယ္သူ႔ကိုမွ အၿပစ္တင္ေနစရာ မလိုေတာ႔ဘဲ ႏွစ္ဦးနွစ္ဖက္စလုံးမွာ ကိုတာ၀န္ရွိေနပါတယ္။အဖြဲ႕အစည္းေသးေသးကေန အဖြဲ႕အစည္းအၾကီးၾကီး အထိေမတၱာပါရမီ ေတြပါေနဖို႕သိပ္အေရးၾကီးပါတယ္။ ေမတၱာမပါရင္ တစ္ေန႔ကြဲမွာပါ။ “ႏိုင္ငံတစ္ခု တိုးတက္ဖို႔အတြက္ ပါရမီအခ်စ္ေတြ မ်ားမ်ားလိုပါ တယ္။ကိုယ္႔ႏိုင္ငံကို တကယ္ခ်စ္တယ္၊ တကယ္တိုးတက္ ေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ ပါရမီအခ်စ္နဲ႔ ခ်စ္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရပါမယ္” “ပါရမီအခ်စ္ေတြရွ္ိေနတဲ႔ ႏိုင္ငံဟာ သိပ္ၿပီးၿငိမ္းခ်မ္းေနပါတယ္။ပါရမီအခ်စ္မရွိတဲ႔ ႏို္င္ငံေတြမွာ တိုက္ၾကခိုက္ၾကနဲ႔ အၿမဲထိတ္လန္႔ေနၾကရတာပါ။ ဒါေၾကာင္႔ေလာကၾကီး ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔အတြက္ ပါရမီအခ်စ္ေတြ အမ်ားၾကီး လိုအပ္ပါတယ္။ ပါရမီအခ်စ္ရဲ႕ သေဘာက သူတစ္ပါး အက်ိဳးကိုငဲ႔ပါတယ္။မိမိအက်ိဳးကို လုံး၀မငဲ႔ပါဘူး။ ကိုယ္က အေၿခခံသေဘာေလးကို အာရုံၿပဳထားႏိုင္ရပါမယ္။ ဒီေတာ႔ပါရမီအခ်စ္နဲ႔ ခ်စ္ႏိုင္ဖို႔ အသက္ရွင္ေနသူ တစ္ဦးခ်င္းစီမွာကို တာ၀န္ရွိပါတယ္။ “အားလုံးအားလုံးဟာ ပါရမီအခ်စ္ေတြနဲ႔သာ ခ်စ္ေနၾကမယ္ဆိုရင္ ရုပ္၀ထၳဳေတြ အလ်င္အၿမန္ မတိုးတက္ဦးေတာ႔ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေတာ႔ အစဥ္သၿဖင္႔ ၿငိမ္းေအးေနမွာပါ။ အဲဒီၿငိမ္းေအးမႈကို အေၿခခံၿပီး ၀ိပႆနာ ဘက္ကိုကူးလိုက္ရင္ တကယ္႔ပန္းတိုင္ အစစ္ရဲ႕ လမ္းေၾကာင္းေပၚကို တန္းကနဲ ေရာက္သြားေတာ႔တာပါ။ ”သတၱ၀ါ အားလုံး ပါရမီအခ်စ္ေတြနဲ႔ပဲ ခ်စ္ေနႏိုင္ဖို႔ဆုိတာေတာ့ မၿဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ “ဒါေပမယ္႔ မၿဖစ္ႏိုင္သူေတြၾကားမွာ ခ်စ္တဲ႔စာဖတ္သူတစ္ ေယာက္ကေတာ့ ၿဖစ္ႏိုင္သူတစ္ေယာက္ ၿဖစ္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရပါမယ္။ ”ပါရမီအခ်စ္နဲ႔ မခ်စ္ဖူးေသးလို႔သ ာတၿခားအာရုံေတြကို စိတ္ညြတ္ေနၾကတာပါ။ “ပါရမီအခ်စ္ကို ခ်စ္ဖူးၿပီးသြားရင္ ကုန္ခဲ႔သမွ်အခ်ိန္ေတြကိုေတာင္ ၿပန္ေနာင္တရေနေတာ႔မွာပါ။” “ပုထုဇဥ္ ေတြဆိုေတာ႔လည္း ကိေလသာေလးေတြက ရွိေနေသးတာဆိုေတာ႔ အၿမဲတမ္းပါရမီအခ်စ္နဲ႔ ခ်စ္ေနႏိုင္ဖို႔ဆိုတာကေတာ႔ မလြယ္ပါဘူး။ ပါရမီအခ်စ္နဲ႔ နီးလိုက္ေ၀းလိုက္ေတာ႔ ၿဖစ္ေနမွာပါ။ဒါေပမယ္႔ ကိုယ္ကအဲဒီ နီးေနတဲ႔သေဘာေလး ေ၀းေနတဲ႔သေဘာေလးကို သတိနဲ႔ၿပန္သိေနဖို႔ပါပဲ။” “ဘာပဲေၿပာေၿပာ ေတြ႔ၾကဆုံၾက အခိုက္ေလးမွာ အၿပန္အလွန္ကိုယ္စီ ပါရမီအခ်စ္ကေလးေတြနဲ႕ ခ်စ္ေနဖို႔ပါပဲေလ။”
က်မ္းကိုး
၁။ မဟာဗုဒၶ၀င္ပထမတြဲ၊ ပထမပိုင္း။ (တိပဋိကမင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရား)၊
၂။ပါရမီေတာ္။ (တိပဋိကအရွင္သုမဂၤလာလကၤာရ)။
၃။ ဗုဒၶ(သို႔မဟုတ္) ေလာကသားတို႔ရဲ႕ အႏိႈင္းမဲ႔ေက်းဇူးရွင္။(ဆရာၾကီးဦးေရႊေအာင္)
(ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာမဂၢဇင္း-စက္တင္ဘာ၊၂၀၀၇။)
မွတ္ခ်က္။ ။ဤစာစဥ္ကို“ဆရာေတာ္ရေ၀ႏြယ္(အင္းမ)”၏ “ၿမင္႔ၿမတ္သူတို႔ရဲ႕ အလုပ္”စာအုပ္မွ ၿမင္႔ၿမတ္သူတို႔ရဲ႕အလုပ္(၉)-
ေမတၱာပါရမီ”မွ ထုတ္ႏႈတ္မွ်ေ၀ ကူးယူပူးေဇာ္ပါသည္။
ေမတၱာပြားတဲ႔ ေနရာမွာ သာမန္အဆင္႔ ေလာက္တင္မကဘဲ စ်ာန္ၿဖစ္တဲ႔အထိ ပြားပါတယ္။ စ်ာန္အဆင္႔ကို ေရာက္သြားတဲ႕အခါမွာေတာ႔ အေႏွာင္အဖြဲ႔အားလုံးက လြတ္သြားၿပီး ေကာင္းကင္မွာ တပၸလင္ေခြ ထိုင္ေနေတာ္မူပါတယ္။ဒီအခ်ိန္မွာ ဒုဗၻိေသနမင္းရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ဟာ ပူေလာင္ၿပီးေၿမၿပင္မွာ လူးလိမ္႔ေနရပါတယ္။ ေၿမၿပင္ေပၚမွာ လူးလိမ္႔လ်က္ပဲ အမတ္ေတြကို သူဘာေၾကာင္႔ ဒီလိုၿဖစ္ရတာလဲဆိုတာ ေမးပါတယ္။အမတ္ေတြကလည္း “တရားေစာင္႔တဲ႔ မင္းကို ၿပစ္မွားမိလို႔ ၿဖစ္ရတာပါ”လို႔ ၿပန္ေလွ်ာက္ၿပၾကပါတယ္။ အၿဖစ္မွန္သိရေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ ဗာရာဏသီမင္းကို လႊတ္ဖို႔ ေစခိုင္းပါတယ္။ မင္းခ်င္းေတြ သြားၾကည္႔တဲ႔ အခါမွာ ဗာရာဏသီမင္းက လြတ္ရုံတင္မကဘဲ ေကာင္းကင္မွာ ေတာင္တပလႅင္ေခြ ထိုင္ေနပါၿပီ၊ ဒါေၾကာင္႔ ဒုဗၻိေသနမင္းကိုၿပန္ ေလွ်ာက္ရၿပန္ပါတယ္။ ဒုဗၻိေသနမင္းလည္း ဗာရာဏသီမင္းရွိရာလာၿပီး ေတာင္းပန္ကန္ေတာ႔ ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ႔ ဗာရာဏသီမင္းက ဒုဗၻိေသနမင္းကို သူက်င္႔ၾကံခဲ႔တဲ႔ တရားအက်င္႔ေတြ ေၿပာၿပေဟာၿပၿပီး ေတာထြက္ ရေသ႔ၿပဳသြားပါတယ္။ ေသလြန္တဲ႔ အခါမွာေတာ့ ၿဗဟၼာၿပည္ကို ေရာက္သြားရပါေတာ႔တယ္။ (ငါးရာ႔ငါးဆယ္၊ ဧကရာဇဇာတ္) တကယ္တမ္း ေလာကဓံဆိုး တစ္ခုၾကံဳလာတဲ႔အခါ ကိုယ္ထုံၿပီး က်င္႔ခဲ႔တဲ႔တရားက သိပ္ၿပီးအားကိုးရတာပါ။ က်င္႔ၿပီးက်င္႔ဆဲ ေနာက္ပိုင္းေတြမွာလည္း တရားကဆက္ဆက္ေစာင္႔ ေရွာက္သြား ေတာ႔တာပါ။ ဒါတင္မကပါဘူး။ ကိုယ္ဆက္ေလွ်ာက္ရမယ္႔ ခရီးလမ္းဆီကိုလည္း ဆက္ၿပီးညႊန္ၿပ ေပးပါတယ္။ ဗာရာဏသီမင္းဟာ မင္းအၿဖစ္ကို ၿပန္ရေပမယ္႔ ကိုယ္ဆက္ေလွ်ာက္ရမယ္႔ တရားလမ္းေၾကာင္းကို တရားက ညႊန္ၿပေပးထားတာဆိုေတာ႔ မင္းအၿဖစ္နဲ႔တင္ ေရာင္႔ရဲတင္းတိမ္ မေနေတာ႔ပါဘူး။တရားက ညႊန္ၿပထားတဲ႔ ကိုယ္တကယ္ဆက္ေလွ်ာက္ရမယ္႔ ပန္းတိုင္ဆီကိုပဲ ဆက္ေလွ်ာက္ေတာ႔တာပါ။ တရားကို တကယ္က်င္႔ရင္ တရားက လူေတြကိုတကယ္ ကူညီတာပါ။ တရားအသိရင္ထဲ ေရာက္သြားၿပီဆိုရင္ “ဒါကေတာ႔ ေလွ်ာက္သင္႔တယ္၊ ဒါကေတာ႔ မေလွ်ာက္သင္႔ဘူး၊ ဒါေတာ႔ေၿပာသင္႔တယ္၊ ဒါကေတာ႔မေၿပာသင္႔ဘူး၊ ဒါကေတာ႔လုပ္ သင္႔တယ္၊ ဒါကေတာ႔မလုပ္သင္႔ဘူး” စသည္ၿဖင္႔ အနီးကပ္ ညႊန္ၾကားေပး ေနေတာ႔တာပါ။တရားေတြ အားထုတ္ ေနေပမယ္႔တရား အသိရင္ထဲမေရာက္ ေသးရင္အာရုံဆိုး တစ္ခုေတြ႔တာနဲ႔ “၀ုန္း”ကနဲ ထေပါက္ကြဲေတာ႔တာပါ။ ကာယကံေၿမာက္၊ ၀စီကံေၿမာက္လည္း ခ်က္ခ်င္းက်ဴးလြန္ ၿဖစ္သြားေတာ႔တာပါ။သတိၿပန္၀င္လာတဲ႔ အခါမွာ အားလုံးကက်ဴးလြန္ၿပီးသား ၿဖစ္ေနပါၿပီ။ အဲဒီအခါက်မွ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ေနာင္တရမဆုံး ၿဖစ္ေနေတာ႔တာပါ။ ဘ၀ေတြဖရိုဖရဲ ၿဖစ္မသြားဖို႔ ကိုယ္နဲ႔ သပၸါယသင္႔တဲ့ တရားအက်င္႔ေလး ေတြေတာ႔ ကိုယ္စီရွိထားဖို႔ လိုပါတယ္။ ဗာရာဏသီမင္းဟာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ပါ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ ေမတၱာကိုပါရမီေၿမာက္ေအာင္ ၿဖည္႔က်င္႔ေနတာဆိုေတာ႔ ကိုယ္႔ရဲ႕ေမတၱာပါရမီကို အပ်က္မခံသလို ၾကဳံလာတဲ႔ ေလာကဓံကိုလည္း ကိုယ္ၿဖည္႔က်င္႔ေနတဲ႔ ေမတၱာပါရမီနဲ႔ပဲ ရင္ဆိုင္ရွင္းသြားတာပါ။ ေမတၱာဆိုတဲ႔ပါဠိရဲ႕အနက္ကို ခ်စ္ၿခင္းလို႔ အနက္ၿပန္ၾကပါတယ္။ အခ်စ္ကသုံးမ်ိဳးရွိပါတယ္ -
၁။ခ်စ္သူအခ်စ္ရယ္၊
၂။မိသားစုအခ်စ္ရယ္၊
၃။ပါရမီအခ်စ္ရယ္ပါ။ ခ်စ္သူအခ်စ္ဆိုတာက မိန္းမေယာက္က်ား အၿပန္အလွန္ခ်စ္ၾကတဲ့ အခ်စ္ပါ။ မိသားစု အခ်စ္ဆိုတာက မိဘနဲဲ႔သားသမီး၊ ညီနဲ႔အစ္ကို၊ ေမာင္နဲ႔ႏွမ စသည္တို႔ မိသားစု အိမ္သားအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ၾကတဲ႔အခ်စ္ပါ။ပါရမီအခ်စ္ဆိုတာက ေတာ႔သူတစ္ပါးတို႔ရဲ႕ အက်ိဳးၿဖစ္ထြန္းမႈကို လိုးလားတဲ႔အခ်စ္ပါ။ ပါဠိလိုေၿပာရင္ေတာ႔ တဏွာေပမရယ္၊ ေဂဟသိတေပမရယ္၊ ေမတၱာေပမရယ္ပါ။ ေမတၱာပါရမီမွာေတာ႔ ေနာက္ဆုံးအခ်စ္ၿဖစ္တဲ႔ ပါရမီအခ်စ္ကို ယူရမွာပါ။ ပါရမီအခ်စ္ဟာ သူတစ္ပါးအက်ိဳးကို ငဲ႔ေနပါတယ္။ မိမိအက်ိဳးကို မငဲ႔ပါဘူး။ ကိုယ္ကသူ႔ကို ပါရမီအခ်စ္နဲ႔ ခ်စ္ၿဖစ္ေနရင္ သူၾကီးပြားေစခ်င္တယ္၊ တိုးတက္ေစခ်င္တယ္၊ ေအာင္ၿမင္ေစခ်င္တယ္၊ အစစအရာရာ အဆင္ေၿပေစခ်င္တယ္၊ သူဆီက ဘာတုန္႔ၿပန္မႈမွ မေမွ်ာ္လင္႔ပါဘူး။ ဒါ-ပါရမီအခ်စ္ရဲ႕ သေဘာေတြပါ။ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင္႔ သိခြင္႔၊ခင္ခြင္႔ရတဲ႔အခါမွာ ကိုယ္ကလည္း သူ႔ကိုပါရမီအခ်စ္နဲ႔ သူက လည္းကိုယ္႔ကို ပါရမီအခ်စ္နဲ႔ ခ်စ္မယ္ဆိုရင္ ႏွစ္ဦးစလုံးရဲ႕ ခင္မင္မႈဟာ အစဥ္ခိုင္ၿမဲ ေနေတာ႔မွာပါ။တစ္ဆင္႔တက္ၿပီး သူတရားထူး တရားၿမတ္ရဖို႔ အတြက္လည္း ကိုယ္ကကူညီမယ္။ ကိုယ္တရားထူး တရားၿမတ္ရဖို႔ အတြက္လည္းသူက ကူညီေနမယ္ဆိုရင ္ပါရမီအခ်စ္က နိဗၺာန္အထိေတာင္ ေက်းဇူးၿပဳေနေတာ႔တာပါ။တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို ကိုယ္တကယ္ ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ ပါရမီအခ်စ္နဲ႕ ခ်စ္ၿပီးနိဗၺာန္ရဲ႕ အေထာက္အပံ႔ေတြ အခါအားေလ်ာ္စြာ ဖန္တီးေပးႏိုင္ရပါ႔မယ္။ ဒီလိုပါပဲ။ သတၱ၀ါအားလုံး အေပၚမွာ ပါရမီအခ်စ္နဲ႔ ခ်စ္ႏိုင္ရမွာ ၿဖစ္သလို ခ်စ္သူအခ်င္းခ်င္း၊ မိသားစုအခ်င္းခ်င္းမွာ လည္းပါရမီအခ်စ္ပါတဲ႔ အခ်စ္ေတြ တြဲတြဲေနပါမွ အစဥ္အၿမဲခိုင္ၿမဲေနမွာပါ။ ခ်စ္သူ အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ၾကတဲ႔ေနရာမွာ တဏွာရာဂကို အေၿခခံတယ္ ဆိုေပမယ္႔ သူကုသိုလ္ၿဖစ္ဖို႕ ကိုယ္ကဖန္တီးေပးေနမယ္။ ကိုယ္ကုသို္လ္ ၿဖစ္ဖို႔အတြက္ သူကဖန္တီးေပးေနတယ္ ဆိုရင္ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္အတြက္ ရန္ၿဖစ္တယ္၊ မုန္းတယ္ ဆိုတာေတြဟာ အိပ္မက္ထဲမွာေတာင ္ရွာလို႔ရေတာ႔မွာ မဟုတ္ပါေတာ႔ပါဘူး။ၿပီးေတာ႔ကိုယ္ရဲ႕ ဘ၀ေလးဟာ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းေလး ရွိေနရုံတင္မကဘဲ တရားထူး တရားၿမတ္ရဖို႔အတြက္လည္း အေထာက္အပံ႔ေတြ ၿဖစ္ေနေတာ႔မွာပါ။ အဆင္မေၿပၿဖစ္ၾကတယ္ဆိုတာ တဏွာေပမအခ်စ္ ေလာက္နဲ႔ပဲ ခ်စ္ေနၾကလို႔ပါ။ပါရမီအခ်စ္ မပါၾကလို႔ပါ။ ဒီသေဘာေလးကို အာရုံၿပဳၿပီး အစဥ္သၿဖင္႔ ခိုင္ၿမဲေနဖို႔ ပါရမီအခ်စ္ေလးေတြပါ တြဲေပးရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕မိသားစုအတြင္းမွာ အဆင္မေၿပၿဖစ္ၾကတယ္ ဆိုတာကလည္း ပါရမီအခ်စ္မပါၾကလို႔ပါ။ကိုယ္႔မွာပါရမီ အခ်စ္သာရွိေနရင္ တစ္ဖက္က မသိလို႔မွားတဲ႔ အမူအရာကို ၿပဦးေတာ႔ သူ႕ကိုကိုယ္က ေဒါသမထြက္ဘဲ “ေၾသာ္…သူမသိလို႔ဘဲေလ” ဆိုၿပီး ခြင္႔လႊတ္ၿပီးသား ၿဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ၿပီးေတာ့ ၿဖစ္ေပၚလာတဲ႔ၿပႆနာကို တရားသေဘာေလးနဲ႔ ေၿဖရွင္းတတ္သလို အမွားၿပဳသူ တစ္ဖက္သားကိုလည္း တရားနဲ႔ၿပန္ေဖးမ တတ္ပါတယ္။ ၿပသနာတစ္ခုၿဖစ္လာၿပီဆိုရင္ ကိုယ္ဖတ္ခဲ႔၊ နာခဲ႔၊က်င္႔ခဲ႔တဲ႔ တရားသေဘာနဲ႕ ၿပန္ေၿဖရွင္းရပါတယ္။ တကယ္လို႔မတရားတဲ႔ သေဘာနဲ႔ၿပန္ ေၿဖရွင္းလိုက္ရင္ မတရားတဲ႔ ဆိုးက်ိဳးေတြပဲ ၿပန္ၿဖစ္ေတာ႔တာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕ မတရားတဲ႔ တုံ႔ၿပန္မႈေတြဟာ တစ္ဖက္သားမွာ တစ္သက္တာ စိတ္ဒဏ္ရာ ရသြားေစတာပါ။ တစ္သက္တာ ရသြားတဲ႔ စိတ္ဒဏ္ရာကို ၿပန္ကုဖို႔ခက္သြားပါၿပီ။ ဘ၀ဆိုတာ အၿမဲအဆင္ေၿပ မေနႏိုင္ပါဘူး။တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ ကာလတစ္ခုခုမွာ ၾကီးမားတဲ႔ အဆင္မေၿပမႈၾကီးေတြ ၿဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီအခါမ်ိဳးမွာ ကိုယ္ပါရမီအခ်စ္နဲ႔ ခ်စ္ခဲ႔ရသူေတြက ကိုယ္႔အနားကို ေၿပးလာၾကမွာပါ။ ဘ၀မွာ ကိုယ္ကပါရမီ အခ်စ္နဲ႕ ခ်စ္ခဲ႔ရသူ မရွိခဲ႔ဘူး။ကို္ယ္႔ေၾကာင္႔ စိတ္ဒဏ္ရာရေစခဲ႔ သူေတြပဲရွိတယ္ဆိုရင္ ဘယ္လို္လုပ္မလဲ။ အဲဒီအဆင္မေၿပမႈေတြနဲ႔ပဲ ေသသြားမယ္ဆိုရင္ တရားလည္း မကပ္လိုက္ႏိုင္ရင္ မေကာင္းတဲ႔ ဂတိတစ္ခုခုကို ေရာက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ပုထုဇဥ္ေတြရဲ႕သေဘာကကိုယ္႔ရဲ႕ အမွားကိုကိုယ္ၿပန္ၿမင္ ခဲၾကပါတယ္။ အဲဒီအခါမ်ိဳးမွာ ကိုယ္႔ကုိပါရမီ အခ်စ္နဲ႔ခ်စ္သူ၊ဒါမွမဟုတ္ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္း တစ္ဦးဦးက ကိုယ္႔အမွားကို ၿမင္ၿပီးၿပဳၿပင္ေပးတဲ႔ အခါၿပဳၿပင္ေပးတဲ႔ အတိုင္းလက္ခံက်င္႔သုံးရပါတယ္။ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြဥေပကၡာ ၿပဳသြားေအာင္ ၿပဳၿပင္ေဖးမမႈကိ္ု မ်က္ကြယ္မၿပဳရပါဘူး အေလးအနက္ထား က်င္႔သုံးေပးရပါတယ္။ ဒီေတာ႔ ပါရမီအခ်စ္ဆိုတာ လူတိုင္းလူတိုင္းအတြက္ လိုအပ္ေနေတာ႔တာပါ။ေမတၱာဆိုတာ ကိုယ္ခ်စ္တဲ႔သူေတြကို ထိုင္ၿပီးပြားေနတာနဲ႔ တင္မလုံေလာက္ေသးပါဘူး။ ထိုင္ၿပီးပြားတာက ပြားေမတၱာပါ ကံအေနနဲ႔ေၿပာရင္ မေနာကံေမတၱာပါ။ ပြားေမတၱာနဲ႔ အတူထား ေမတၱာကိုလည္း က်င္႔သုံးႏိုင္ရပါမယ္။သူတစ္ပါး အက်ိဳးရွိေစမယ့္ စကားေလးေတြ ေၿပာၿပေပးတာ၊ သူတစ္ပါး အက်ိဳးရွိေစမယ့္ အလုပ္ကေလးေတြ ၿပဳလုပ္ေပးတာ ေတြပါ။ ကံအေနနဲ႔ ေၿပာရင္ေတာ့ ၀စီကံေမတၱာနဲ႔ ကာယကံေမတၱာပါ။ဘယ္လို စကားမ်ိဳးပဲ ေၿပာရေၿပာရ ေမတၱာနဲ႔ပဲေၿပာေပးတာ၊ ဘယ္လိုအလုပ္မ်ိဳးပဲ လုပ္ေပးရ၊ လုပ္ေပးရ ေမတၱာနဲ႔ဲ လုပ္ေပးတာ၊ ၿမန္မာလိုေၿပာရင္ သူတစ္ပါးအက်ိဳး ငဲ႔ငဲ႔ၿပီးေၿပာေပးတာ၊ သူတစ္ပါးအက်ိဳးငဲ႔ငဲ႔ၿပီး လုပ္ေပးတာေတြပါ။ဒါေတြဟာ ထားေမတၱာေတြပါပဲ။တစ္ေန႔တစ္ေန႔ လူမ်ိဳးစုံနဲ႔ု ဆက္ဆံေနၾကရတာ ဆိုေတာ႔ကိုယ္က ေမတၱာပါပါေလးသာ ေၿပာဆိုၿပဳမူေပးရင္ သူတစ္ဖက္သားမွာ အဆင္ေၿပၿပီး စိတ္ေတြခ်မ္းသာ သြားတာပါ သူတင္လားဆိုေတာ႔ ကိုယ္လည္းထပ္တူ စိတ္ခ်မ္းသာရ ၿပန္တာပါ။ ကိုယ္က်ိဳးကို ငဲ႔ထားရင္စကားေၿပာရတာက အစေပါ႔ေပါ႔ပါးပါး မရွိေတာ႔ပါဘူး။ဘာၿဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ႔ စကားေၿပာတဲ႔ အခါတိုင္း “ငါ႔အတြက္” ဆိုတာၾကီးက ရင္ထဲမွာရွိေနတာ ဆိုေတာ႔ေၿပာရတာ မလြတ္လပ္ေတာ႔ပါဘူး။ တကယ္ေတာ႔ ဒါေတြဟာ ဘာမွမခက္ပါဘူး။အိပ္ရာထ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ၿပီးတာနဲ႔“ ငါဒီေန႔ ဘယ္သူနဲ႔ ေတြ႔ေတြ႔ ေမတၱာပါတဲ႔ စကားေလးေတြပဲ ေၿပာေပးမယ္၊ေမတၱာပါတဲ႔ အလုပ္ကေလးေတြပဲ လုပ္ေပးမယ္” လို႔စိတ္ထဲက သုံးၾကိမ္ေလာက္ အဓိဠာန္ထားလိုက္ရင္ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ဆက္ဆံလိုက္ရတာနဲ႔ ေမတၱာဆိုတာ ေလးကိုေၿပးသတိရ ေတာ႔တာပါ။တစ္လေလာက္ ေလ႔က်င္႔ၿပီး က်င္႔သုံးၾကည္႔လိုက္ရင္ ေနာက္ပိုင္း ဆက္ဆံမႈေတြဟာ ေမတၱာပါၿပီးသား ၿဖစ္ေနေတာ႔မွာပါ။ တစ္ခုေတာ႔ရွိပါတယ္။ ပုထုဇဥ္ေတြ ဆိုေတာ႔ကိုယ္႔ရဲ႕ စိတ္ဟာအၿမဲတမ္းေတာ့ ၿဖဴေဖြးသန႔္စင္ မေနႏိုင္ပါဘူး။တစ္ခါတေလ အာရုံဆိုးတစ္ခုခုေၾကာင္႔ ညစ္ေထးသြားတတ္တာ မ်ိဳးလည္းရွိပါတယ္။ အဲဒီလိုအခါမ်ိဳးမွာ “ငါကေမတၱာပါရမီ ၿဖည့္က်င္႔ခ်င္သူ၊ငါကေမတၱာပါရမီ ၿဖည္႔က်င္႔ခ်င္သူ”လို႔ ဆက္ကာဆက္ကာေလး ဆင္ၿခင္ေပးလိုက္ရင္ ပါရမီဓာတ္ေတြ ရင္ထဲကို ၿပန္ေရာက္လာတာ မ်ားပါတယ္။ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခု တည္ေထာင္ၿပီးလို႔ အထိုက္ အေလွ်ာက္ ေအာင္ၿမင္လာတဲ႔အခါ ကြဲသြားတတ္ၾကပါတယ္။ အေၿဖရွာၾကည္႔ရင္ ေမတၱာမပါလို႔ပါ။ ကိုယ္႔ရဲ႕လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အခ်င္းခ်င္းအေပၚ ကာယကံေမတၱာ၊ ၀စီကံေမတၱာ၊မေနာကံေမတၱာ ဆိုတဲ႔ေမတၱာသုံးပါးသာ အစဥ္သၿဖင္႔ထားေနရင္ ကြဲစရာအေၾကာင္း မရွိေတာ႔ပါဘူး။ “သူက ေမတၱာမထားေပမယ့္ ကိုယ္က ေမတၱာထားေနရင္၊ ကိုယ္ကေမတၱာ မထားႏိုင္ေပမယ့္ သူကေမတၱာထားေန ရင္လည္း မကြဲပါဘူး။ ”ႏွစ္ဦးစလုံးကိုက ေမတၱာမပါတဲ႔ အတြက္ကြဲသြားၾကတာပါ။ ဒီေတာ႔ ဘယ္သူ႔ဘယ္သူ႔ကိုမွ အၿပစ္တင္ေနစရာ မလိုေတာ႔ဘဲ ႏွစ္ဦးနွစ္ဖက္စလုံးမွာ ကိုတာ၀န္ရွိေနပါတယ္။အဖြဲ႕အစည္းေသးေသးကေန အဖြဲ႕အစည္းအၾကီးၾကီး အထိေမတၱာပါရမီ ေတြပါေနဖို႕သိပ္အေရးၾကီးပါတယ္။ ေမတၱာမပါရင္ တစ္ေန႔ကြဲမွာပါ။ “ႏိုင္ငံတစ္ခု တိုးတက္ဖို႔အတြက္ ပါရမီအခ်စ္ေတြ မ်ားမ်ားလိုပါ တယ္။ကိုယ္႔ႏိုင္ငံကို တကယ္ခ်စ္တယ္၊ တကယ္တိုးတက္ ေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ ပါရမီအခ်စ္နဲ႔ ခ်စ္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရပါမယ္” “ပါရမီအခ်စ္ေတြရွ္ိေနတဲ႔ ႏိုင္ငံဟာ သိပ္ၿပီးၿငိမ္းခ်မ္းေနပါတယ္။ပါရမီအခ်စ္မရွိတဲ႔ ႏို္င္ငံေတြမွာ တိုက္ၾကခိုက္ၾကနဲ႔ အၿမဲထိတ္လန္႔ေနၾကရတာပါ။ ဒါေၾကာင္႔ေလာကၾကီး ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔အတြက္ ပါရမီအခ်စ္ေတြ အမ်ားၾကီး လိုအပ္ပါတယ္။ ပါရမီအခ်စ္ရဲ႕ သေဘာက သူတစ္ပါး အက်ိဳးကိုငဲ႔ပါတယ္။မိမိအက်ိဳးကို လုံး၀မငဲ႔ပါဘူး။ ကိုယ္က အေၿခခံသေဘာေလးကို အာရုံၿပဳထားႏိုင္ရပါမယ္။ ဒီေတာ႔ပါရမီအခ်စ္နဲ႔ ခ်စ္ႏိုင္ဖို႔ အသက္ရွင္ေနသူ တစ္ဦးခ်င္းစီမွာကို တာ၀န္ရွိပါတယ္။ “အားလုံးအားလုံးဟာ ပါရမီအခ်စ္ေတြနဲ႔သာ ခ်စ္ေနၾကမယ္ဆိုရင္ ရုပ္၀ထၳဳေတြ အလ်င္အၿမန္ မတိုးတက္ဦးေတာ႔ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေတာ႔ အစဥ္သၿဖင္႔ ၿငိမ္းေအးေနမွာပါ။ အဲဒီၿငိမ္းေအးမႈကို အေၿခခံၿပီး ၀ိပႆနာ ဘက္ကိုကူးလိုက္ရင္ တကယ္႔ပန္းတိုင္ အစစ္ရဲ႕ လမ္းေၾကာင္းေပၚကို တန္းကနဲ ေရာက္သြားေတာ႔တာပါ။ ”သတၱ၀ါ အားလုံး ပါရမီအခ်စ္ေတြနဲ႔ပဲ ခ်စ္ေနႏိုင္ဖို႔ဆုိတာေတာ့ မၿဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ “ဒါေပမယ္႔ မၿဖစ္ႏိုင္သူေတြၾကားမွာ ခ်စ္တဲ႔စာဖတ္သူတစ္ ေယာက္ကေတာ့ ၿဖစ္ႏိုင္သူတစ္ေယာက္ ၿဖစ္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရပါမယ္။ ”ပါရမီအခ်စ္နဲ႔ မခ်စ္ဖူးေသးလို႔သ ာတၿခားအာရုံေတြကို စိတ္ညြတ္ေနၾကတာပါ။ “ပါရမီအခ်စ္ကို ခ်စ္ဖူးၿပီးသြားရင္ ကုန္ခဲ႔သမွ်အခ်ိန္ေတြကိုေတာင္ ၿပန္ေနာင္တရေနေတာ႔မွာပါ။” “ပုထုဇဥ္ ေတြဆိုေတာ႔လည္း ကိေလသာေလးေတြက ရွိေနေသးတာဆိုေတာ႔ အၿမဲတမ္းပါရမီအခ်စ္နဲ႔ ခ်စ္ေနႏိုင္ဖို႔ဆိုတာကေတာ႔ မလြယ္ပါဘူး။ ပါရမီအခ်စ္နဲ႔ နီးလိုက္ေ၀းလိုက္ေတာ႔ ၿဖစ္ေနမွာပါ။ဒါေပမယ္႔ ကိုယ္ကအဲဒီ နီးေနတဲ႔သေဘာေလး ေ၀းေနတဲ႔သေဘာေလးကို သတိနဲ႔ၿပန္သိေနဖို႔ပါပဲ။” “ဘာပဲေၿပာေၿပာ ေတြ႔ၾကဆုံၾက အခိုက္ေလးမွာ အၿပန္အလွန္ကိုယ္စီ ပါရမီအခ်စ္ကေလးေတြနဲ႕ ခ်စ္ေနဖို႔ပါပဲေလ။”
က်မ္းကိုး
၁။ မဟာဗုဒၶ၀င္ပထမတြဲ၊ ပထမပိုင္း။ (တိပဋိကမင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရား)၊
၂။ပါရမီေတာ္။ (တိပဋိကအရွင္သုမဂၤလာလကၤာရ)။
၃။ ဗုဒၶ(သို႔မဟုတ္) ေလာကသားတို႔ရဲ႕ အႏိႈင္းမဲ႔ေက်းဇူးရွင္။(ဆရာၾကီးဦးေရႊေအာင္)
(ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာမဂၢဇင္း-စက္တင္ဘာ၊၂၀၀၇။)
မွတ္ခ်က္။ ။ဤစာစဥ္ကို“ဆရာေတာ္ရေ၀ႏြယ္(အင္းမ)”၏ “ၿမင္႔ၿမတ္သူတို႔ရဲ႕ အလုပ္”စာအုပ္မွ ၿမင္႔ၿမတ္သူတို႔ရဲ႕အလုပ္(၉)-
ေမတၱာပါရမီ”မွ ထုတ္ႏႈတ္မွ်ေ၀ ကူးယူပူးေဇာ္ပါသည္။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment