KK ဆီေရာက္လာသူမ်ား
Wednesday, March 28, 2012
4:21 PM | 
Posted by
Unknown
'စိတ္ညစ္ရင္
ေရခ်ိဳးပါ' ထြက္ၿပီးစမွာပဲ ဦးဇင္း အရွင္ဆႏၵဓိက က ''ေနာက္ ဘာေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေရးမလဲ''လို႔
ေမးလာပါတယ္။ စာေရးသူက ခ်က္ခ်င္းပါပဲ ''ရေ၀ႏြယ္(အင္းမ)အသစ္''လို႔ ေျဖလိုက္ပါတယ္။ ေရးမယ့္
အေၾကာင္းအရာကိုလည္း ေျပာျပလိုက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဦးဇင္းအရွင္ဆႏၵာဓိက က ''အင္းမကို ျဖဳတ္လိုက္ပါလား၊
'ရေႏြယ္အသစ္'ဆို ပိုမေကာင္းဘူးလား''လို႔ အၾကံျပဳေပးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ''ရေ၀ႏြယ္အသစ္''
လို႔ပဲ အမည္ေပးလိုက္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့လည္း
ႏွစ္ႏွစ္သာ ေက်ာ္သြားတယ္၊ စာတစ္ေၾကာင္း ေတာင္ မေရးႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ေက်ာင္း တိုက္တည္ေထာင္စရဲ႕
အလုပ္ေတြ ျဖစ္တဲ့ အေဆာက္အအံု, လမ္း, သစ္ပင္, ေရေျမာင္း စသည္ေတြကို မကြ်မ္းက်င္ဘဲနဲ႔
ကိုယ္တိုင္ စီမံေနရလို႔ပါ။
(၂၉
. ၆ . ၂၀၁၁) ေန႔မွာေတာ့ ဓမၼရေ၀ေတာရရဲ႕ ေက်ာင္းဒကာမႀကီး လည္းျဖစ္, စာေရးသူရဲ႕ ရဟန္း
ဒကာမႀကီး လည္းျဖစ္တဲ့ ဒကာမႀကီး ေဒၚျမသိန္းက အေမရိကားကို ေဆးျပဖို႔ ပင့္သြားပါတယ္။ ေရာက္စတစ္လ
ခဲြေလာက္မွာေတာ့ ေဆးျပေနရလို႔ စာမေရးျဖစ္ပါဘူး။ တစ္လခဲြ ေနာက္ပိုင္းမွပဲ ေနမေကာင္းတဲ့ၾကားက
ေရးျဖစ္သြားပါတယ္။ တကယ္ ခ်ေရး လိုက္ေတာ့လည္း စာေတြက ေ၀ါကနဲ ေ၀ါကနဲနဲ႔ မထင္မွတ္ဘဲ ထြက္လာခဲ့
ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့
ခက္တာက စာေရးသူရဲ့ လက္ေရးေတြက ေတာ္ေတာ္ဆိုး ပါတယ္။ လူတိုင္း မဖတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာဆို
ဗဂီ်လင္း၀ဏၰရဲ႕ ညီအငယ္ေလးကေတာ့ ဖတ္ေနက်မို႔ စာမူေပးလိုက္တာနဲ႔ ေကာင္းေကာင္း စီေပးနိုင္ပါတယ္။
ပထမစိတ္ကူးက အေမရိကားမွာ ေရးခဲ့ၿပီး ျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္မွပဲ အငယ္ေလးကို စာစီခိုင္းေတာ့မယ္လို႔
စိတ္ကူးထားတာပါ။
ဒါကို
အေမရိကားမွာရိွတဲ့ ဘုန္းႀကီး ဦးသိရိႏၵ (www.ashinsirinda.com)က သိသြားၿပီး သူ ဓမၼဒါန
ပါရမီျဖည့္ခ်င္ ပါတယ္လို႔ အမိန္႔ ရိွလာပါတယ္။ စာေရးသူရဲ႕ လက္ေရးကို ဖတ္လို႔မရမွန္း
သိေတာ့ အသံသြင္းၿပီး ဘုန္းႀကီးဦးသိရိႏၵ သီတင္းသံုးရာ ေပါ့တလန္ၿမိဳ႕ကို အင္တာနက္ကပဲ
လွမ္းပို႔လိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သတ္ပံုတို႔၊ မ်က္ေတာင္ အဖြင့္အပိတ္တို႔၊ ေကာ္မာတို႔၊
ပုဒ္ထီး ပုဒ္မတို႔၊ စာပိုဒ္ခဲြ တာတို႔က်ေတာ့ ခက္ေနျပန္ေရာ။
4:17 PM |
Posted by
Unknown
“အသစ္”
ဆိုတဲ့အရာကို လူတိုင္း မက္ေမာ သေဘာက် တတ္ၾကတာ သဘာဝပါ။ ႏွစ္ေဟာင္း တစ္ႏွစ္ ကုန္ဆံုးလို႔
“ႏွစ္သစ္” တစ္ႏွစ္ စတင္ၿပီဆိုတိုင္း လူတိုင္း ရင္ထဲမွာ တူညီတဲ့ စိတ္ခံစားမႈ တစ္မ်ိဳးက
မတိုင္ပင္ရပါဘဲ အလိုအေလ်ာက္ ကိန္းဝပ္လာတတ္ စၿမဲပါ။ အဲ့ဒီ ခံစားမႈက ႏွစ္သစ္မွာ လူအသစ္
စိတ္အသစ္နဲ႔ ဘဝအသစ္တစ္ခု ျပန္စမယ္ရယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကတိကဝတ္ အသစ္ေတြ ေပးေနမိတာပါပဲ။
ကြ်န္မ
ကိုယ္တုိင္လည္း “အသစ္... အသစ္” ဆိုတဲ့ အရာေတြကို မက္ေမာ တန္ဖိုးထား တတ္ပါတယ္။ ပိုက္ဆံကေလးေတြ
ကိုင္ရင္ေတာင္မွ အသစ္က်ပ္ခြ်တ္ ကေလးေတြဆိုရင္ စိတ္ကေလး ခ်မ္းသာ၊ ပီတိကေလး ျဖာလို႔ပါ။
အဝတ္အစား အသစ္ကေလးေတြ၊ အသံုးအေဆာင္ အသစ္ကေလးေတြ ဆိုလည္း တယုတယနဲ႔ တန္ဖိုးထား တြယ္တာ
ျမတ္ႏိုးလိုက္ရတာ အေမာပါ။ စာေရးရင္လည္း စာရြက္အသစ္ ျဖဴျဖဴစင္စင္ ကေလးနဲ႔ေရးရမွ စိတ္ခ်မ္းသာ
ေက်နပ္ တတ္သူပါ။
အဲဒီလို
အသစ္မွ မက္ေမာ တန္ဖိုးထားမိတတ္တဲ့ ကြ်န္မက ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ကေလးကိုေရာ ေန႔တိုင္း အသစ္ျဖစ္ေနေအာင္
တတ္ႏိုင္သေရြ႕ ႀကိဳးစား အားထုတ္ ေနမိတတ္ျပန္ပါတယ္။ စိတ္ကေလး အၿမဲသစ္ေနဖို႔ သတိကေလးေတာ့
အၿမဲမျပတ္ ရွိေနရပါတယ္။ သတိကေလး လြတ္သြားမိၿပီ ဆိုတာနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ ျဖဴစင္ၾကည္လင္ ေနတဲ့
စိတ္အသစ္ကေလးဆီမွာ မာနအေရာင္၊ ေလာဘအေရာင္၊ ေဒါသအစြန္း၊ ေမာဟအညစ္ေတြ ခ်က္ခ်င္း ကပ္ၿငိတာခံရၿပီး
စိတ္အသစ္ကေလးက ခ်က္ခ်င္းပဲ ေဟာင္းႏြမ္း ညစ္ေထး သြားတတ္ပါတယ္။ သတိရတိုင္း သတိကေလးနဲ႔
ျပန္ေဆးေၾကာ သန္႔စင္ဖို႔ ႀကိဳးစားရပါတယ္။ သန္႔စင္ သြားတဲ့အခါလည္း ရွိသလို အေမ့ေမ့ အေလ်ာ့ေလ်ာ့နဲ႔
ညစ္ႏြမ္း ညွိဳးေလ်ာ္ သြားခဲ့သမွ်ကို အခ်ိန္လြန္မွ ျပန္ဆင္ျခင္ သတိထားမိတာလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။
မွတ္မွတ္ရရ
ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက၊ ဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိကနဲ႔ ဆရာေတာ္ ရေဝႏြယ္(အင္းမ) တို႔ရဲ႕ ဓမၼစာေပမ်ားက
ကြ်န္မကို ဘဝေနနည္းမ်ားစြာ သင္ၾကား ညႊန္ျပေပးခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္မရဲ႕ စိတ္ကေလးေတြ ညစ္ႏြမ္း
ေဟာင္းႏြမ္း သြားေတာ့မယ္ ႀကံတိုင္း ဆရာေတာ္တို႔ရဲ႕ ဆံုးမ သတိေပး စာကေလးေတြနဲ႔ ကြ်န္မရဲ႕
စိတ္ကေလးကို အသစ္ျပန္ျဖစ္ေအာင္ ျပန္လည္ ေဆးေၾကာသန္႔စင္ ရစၿမဲပါ။
Saturday, March 24, 2012
11:22 PM |
Posted by
Unknown
အရွင္ဆႏၵာဓိက (ေရႊပါရမီေတာရ)ရဲ႕ “အရွင္ဆႏၵာဓိက အသစ္” အမွာစာ
“အရွင္ဆႏၵာဓိက အသစ္” ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကို ကြန္ပ်ဴတာစာလံုးေလးစီ၊ အေနေတာ္ ကတ္ျပားေလးထုတ္၊ ပလတ္စတစ္ေလး ေလာင္းၿပီး စာေရးစားပြဲေ႕ရွက ေက်ာင္းတိုက္မႀကီးရဲ႕ နံရံကပ္ပစၥည္းတင္ စင္ေလးေပၚမွာ ျမင္သာထင္သာ ေထာင္ထားရရင္ ေကာင္းမလားလို႔ ခုတစ္ေလာ မၾကာခဏ ေတြးေန မိပါတယ္။ လုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးထဲက အလုပ္သင့္ဆံုး အလုပ္ကိုပဲ အဓိက ဦးစားေပးလုပ္ ျဖစ္သြားဖို႔နဲ႔ လုပ္သင့္တဲ့ အလုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးထဲက အလုပ္ခ်င္ဆံုး အလုပ္ကိုပဲ ေဇာက္ခ်လုပ္ျဖစ္ေနဖို႔ အတြက္ပါ။
တိက်ျပတ္သားတဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ အဓိကအလုပ္ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ လုပ္ျဖစ္ေနခ်င္လို႔ “အရွင္ဆႏၵာဓိက အသစ္ ဘယ္ေတာ့မ်ား ျဖစ္လာမလဲ” လို႔ ေတြးေတြးေနမိတာ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္းပါပဲ။
“အရွင္ဆႏၵာဓိက အသစ္” ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကို ၂၀၀၂ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ (၂) ရက္ေန႔က စေျပာျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ၂-၂-၂၀၀၂ ဆုိေတာ့ (၂)ေလးလံုးေန႔ကေပါ့။ အဲ့ဒီေန႔က နီေပါႏိုင္ငံ၊ ခတၱမႏၵဴေလဆိပ္ကေန လုမၺိနီေလဆိပ္ကို ဦးတည္ပ်ံသန္း လာတဲ့ စာေရးသူတို႔ရဲ႕ တြင္ေအာ္တာ အမ်ိဳးအစား ေလယာဥ္ငယ္ေလးကို ျပင္းအားမ်ားတဲ့ မိုးႀကိဳး ထိမွန္ခဲ့ပါတယ္။ ေလယာဥ္ကို မိုးႀကိဳးပစ္ၿပီလို႔ သိလိုက္တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ေလယာဥ္ေပၚက ေရႊပါရမီအဖြ႔ဲသားေတြ လက္အုပ္ကိုယ္စီခ်ီၿပီး ဘုရားစာ ရြတ္လိုက္၊ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ ပြားလိုက္နဲ႔ အားလံုး သတိအေနအထားျဖစ္ သြားပါတယ္။ ေလယာဥ္ ဘယ္အခ်ိန္ မီးေလာင္ၿပီး ပ်က္က်မလဲ ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ အားလံုးပဲ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္စြာ...။ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာေတာင္ တစ္ေယာက္မၾကည့္မိၾက။ ကိုယ့္တရား အာရံုေလးနဲ႔ ကိုယ္၊ ကိုယ့္ကုသိုလ္အာရံုေလးနဲ႔ ကိုယ္ေသဖို႔ အသင့္အေနအထား ျပင္ဆင္ခဲ့ၾက ပါတယ္။
Subscribe to:
Posts (Atom)